นกออโตลอง & หอยทาก กับข้าวประหลาดฝ่ายฝรั่งเศส
ภูมิประเทศฝรั่งเศสมีแหล่งแอ่งนํ้าอยู่ทั่วไป ในชื่อแบงส์ ปลมบิเยร์ เลส์ แบงส์, กร็อง ดรุปต์ เดอ เเบงส์
แบงส์ อุดมไปด้วยกบ_เกรอะนุย แลหอยทาก_แอ็สการ์โก หรือ เรียกสำเนียงสยามว่าเอสคาโกต์
ฝรั่งเศสนิยมของประหลาดนี้นัก ตัวเอสคาโกต์หอยทากนี้ จะหยิบมากินต้องระวัง ด้วยว่า ผิดสายพันธุ์มันจะผิดราคา ต้องเปนหอยใหญ่พันธุ์ บูร์กอญ ถึงจะถูกต้อง บางร้าน มั่วๆหยิบเปลือกใหญ่มาประจุเนื้อหอยเทาพันธุ์เล็ก เปอต์ตี กรีส์ _แหม่ บาปจัง!
ตัวเอสคาโกต์หอยทากนี้ จะหยิบมากินต้องระวังอีก ด้วยว่ามันอาจจะไปกินพืชผักต้นไม้พิษเข้า แต่ไม่ได้แสดงออกให้ปวงชน (คนฝรั่งเศส) ทราบ กรรมวิธีการจะทำกินเขาจะต้องจับไปขังให้อดอาหารเสียก่อนเปนเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือน ให้ถ่ายขับของเสียออกมา โดยความมั่นใจว่ามันไม่ได้กินอะไรเข้าไปอีกแน่นอน
พ้นกำหนดราชทัณฑ์คุมขังแล้ว จึงจับมาอาบนํ้าขัดสี เสียด้วยนํ้าร้อน_ตัวเล็ตต์_เสียสามที จับมาอัดเข้าเสียด้วยเนยกระเทียมพาสลี่ย์ แล้วหลับหูหลับตายัดเข้าเตาอบไฟแรงเสีย อันว่า วิธีกินหอยทากนี้ ท่านผู้ดีฝรั่งเศสว่า อย่าได้กินด้วยตา _ให้กินด้วยจมูก!
เพราะหน้าตามันหลังจากไร้เปลือกแล้ว ดูเศร้า ดำๆเหี่ยวๆดูหดหู่พิกล แต่ว่าลองหลับตาแล้วกระสากลิ่นหอยอบนี้ดู มันจะ_แหม่ ลํ้าลึกจนนํ้าลายสอคอฉีดกระพุ้งแก้ม กินแบบดั้งเดิมต้องกินกับ เกเวอส_ตรามิแนร์ gewurz traminer ไวน์ขาวจากองุ่นเจ้าละแวกชายแดนเยอรมัน แช่เย็นๆ ส่งรสหอมฉุนผิวลิ้นจี่สมรสจู๋จี๋กันดีนัก
ไหนๆก็มาจนถึงการกินด้วยจมูก ในวัฒนธรรมปากท้องเลิศลอยของฝรั่งเศสเข้าเสียเเล้ว คงจะละเลยไม่เอ่ยถึง งานกินนก ออโตลอง ทอด_อบตัวเป่งเสียมิได้
นกวิเศษนี่ยามจะกิน คนกินแต่ละคนต้องเอาผ้าขาวเช็ดปากขาวมาคลุมโปง หมายว่าคลุมหัว ครอบไปยันจานทองบรรจุนกทอดอบร้อนๆ เพื่อจะสูดดมกลิ่นอวลพิสวาทมันกรอบของเจ้านกบ้านี่ ให้ระทวยรวยรื่นนาสิกประสาท ก่อนจะคว้าไปดูดกินทั้งตัวด้วยเสียด้วยมือ! โดยวิธีกินที่ถูกต้อง ก็คือกินกันทั้งในโปงนั่นแล! แหม่_แคลสสิก เพราะมันต้องถ่มถุยกระดูกนกหัวนกปากนกที่เคี้ยวกลืนมิได้ออกมาด้วยกระดากปากน่าขัดเขิน หากมีใครมาเห็น
นาฑีนี้ใครเคยไปเดินทอดน่องชมตลาดฝรั่งเศส ก็จะเข้าใจได้ทันทีว่าร้านชำแหละเนื้อสัตว์เขาจะเว้นหัวเว้นหางเจ้าของเนื้อเอาไว้ให้เพื่อคนจะซื้อไปกินทราบว่าเปนของจริงนา ไม่ได้มั่วเอาของผิดสกุลมาขายผิดราคานา งานกินนกออโตลองนี้ก็เช่นกัน อบทอดมันทั้งตัวทั้งหัวให้ชัวร์ว่าของจริง
มันอร่อยอะไรนักหนา เจ้านกเล็กที่ว่า?
ก็ต้องอรรถาธิบายที่มา ว่าอีนกนี้ยามจะกินเขาจะไปลักจับยามมันเกาะคอนต้นไม้เวลาค่ำ ได้มาแล้วเอาใส่ห้องมืดขังไว้ อย่าให้มันเห็นแสงตะวัน เวลาผ่านไปมันก็จะหลอนว่านานแล้วทำไมตะวันไม่ขึ้นสักที อีทีนี้ก็ให้ประเคนอาหารธัญพืชเข้าไปให้มัน นกหลอนนี้ก็จะกินๆๆ หิวนิดก็กิน ไม่หิว_หลอนๆก็กิน กินมันตะพึดตะพือเรื่อยเจื้อยไปจนไขมันทะลักอ้วนปี๋
ก็จะถึงนาทีเอามาบิดคอ ถอนขนลนไฟทอดเสียให้มันชุ่มหนังในตัวมันละลายออกมาเจียวกรอบตัวมันเอง ก่อนจะปรุงเครื่องนิด เอาไปอบอีกสักที (ขยักขย่อนสไตล์เขาล่ะ) เสร็จแล้วเชิญลงถาดทอง คลุมโปงมิดชิด เริ่มพิธีกินในโปงอย่างแอบอิบขยิบซ่อนหลบสายตาพระผู้เปนเจ้า ค่าที่งานปรุงกินมันพิศดารชวนผิดบาป
จะกินกับเครื่องดื่มอะไรดีรึ? อย่าไปรู้เลย เพราะปัจจุบันนี้พระเปนเจ้าเมตตา, เจ้านกออโตลอง ขึ้นชั้นสัตว์สงวนคุ้มครองไปแล้ว ใครริจะกินเข้า_ก็เข้าคุกไปเท่านั้น.
นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 41 หน้า 23 ฉบับที่ 3,671 วันที่ 18 - 21 เมษายน พ.ศ. 2564