GEN Z เตือนว่า “อย่าเยอะ!” ฉากที่ 10

เว็บไซต์บล็อก HuffPost แนวก้าวหน้า ของ USA มีทั้ง ฉบับท้องถิ่น ฉบับนานาชาติ นำเสนอเนื้อหาต้นฉบับ ครอบคลุมการเมือง ธุรกิจ บันเทิง สิ่งแวดล้อม เทคโนโลยี สื่อยอดนิยม ไลฟ์สไตล์ วัฒนธรรม การกินเพื่อสุขภาพ ความสนใจของหญิงสาว ข่าวเสียดสี  

อย่างเช่น เมื่อปี 2009 โซอี้ เพมเบอร์ตัน เด็กหญิงแดนอิงลิช วัย 10 ขวบ หลานสาวตัวแสบเธอแอบส่ง “ภาพคุญยายสุดที่รัก” ฝากโฆษณาเพื่อจะประมูลขาย คุณยาย “นางแมริแอนน์ วัย 61 ปี ผู้มีอายุยืน!” ผ่านทาง eBay โทษฐานยายรำพึงรำพันชวนรำคาญที่หมอผ่าเข่าเล่นเอาเจ็บแสบแปล๊บปล๊าบ โซอี้ ลงมือเขียนทีเล่นทีจริงว่า “ขายคุณยาย น่ารำคาญ แต่ท่านก็น่ากอด ปกติน่ารักมาตลอด ชอบเล่นปริศนาอักษรไขว้!”

พ่อของ โซอี้ เห็นข่าวก็ตกใจแทบช็อก โซอี้ ก็สารภาพด้วยสีหน้าร่าเริงใจ “เริ่มประมูลกันสบายๆ 99 เพนซ์ ลองกันเล่นๆ เฮี้ยนจัดถึง 20,000 ปอนด์” (ฮา)

ลูกพี่ eBay ก้นร้อน รีบสั่งระงับการประมูลฉับพลัน ไม่งั้นจะโดนคดีผิดกฎข้อห้ามขายมนุษย์ มือที่สามเชียร์กันฝุดๆ ล้อกันเฉยเลยว่า ไม่ผิด ไม่ผิด คุณยายไม่ใช่มนุษย์ เค้าเป็นเทวดาตะหาก (ฮา) นางแมริแอนน์ คุณยายแม่ม่ายลูกห้า มีหลานสิบสองคน ไม่รู้สึกรู้สา เธอพลอยเฮฮาหัวเราะชอบใจใจฐานะที่เรตติ่งพุ่งแรง (ฮา)

ผู้บริหาร eBay ฉวยโอกาสแซวติดตลกว่า คุณยายมีค่าประเมินไม่ได้ แต่เว็บไซต์ไม่กล้าประมาท เพราะว่าเจ้าหน้าที่ไม่อนุญาต เว็บไซต์อื่นรู้เช่นเห็นชาติ เคยลองของกันสะเด็ดยาดจนหัวหดมาแล้ว เล่นเอาแห้วกันอุตลุด

โซอี้ เพมเบอร์ตัน วัย 10 ขวบ เล่นเกม ขายยายทอดตลาด มันก็ออกจะเยอะไปหน่อย ค่อยยังชั่วที่ยายไม่ถือสาหาความ ดีที่ผู้บริหาร eBay แตะเบรก ไม่ต้องไปกรีดอะไรเธอ เพราะว่าในใจเธอก็มีรอยแผลลบไม่ออก

                          

พนักงานคนหนึ่งเขาซื้อของขวัญวันเกิดให้ เจ้านาย ก่อนจะเปิดของขวัญ เจ้านาย เขย่าเบาๆ แล้วสังเกตเห็นว่า ของขวัญมันเปียกชื้นอยู่ที่มุมห้อง เขาแตะนิ้วลงบนบริเวณที่เปียกและชิมมัน แล้วถามว่า “ขวดไวน์เหรอ!” พนักงานยังอุบไว้ว่า “ไม่ใช่” เขาเอานิ้วแตะกล่องอีกครั้งและชิมของเหลว “ขวดสกอตช์เหรอ!” ลูกน้องยิ้มแล้วส่ายหน้า เจ้านายยอมแพ้แล้วถามว่า “มันคืออะไร” ไอ้น้องมันเฉลยว่า “ลูกสุนัข” เงียบกริบกันทั้งห้อง 

มุกนี้หนักกว่าขายยาย ถ้า เจ้านาย ในเรื่องนี้ คือ ดร.สุขุม นวลสกุล ท่านจะพูดสองคำว่า “ไอ้เหี้ย” (ฮา) 

เคยมีเรื่องที่แรงกว่านี้ แต่มีเงื่อนไขนอกระบบที่สังคมไม่รุมกันด่า เมียของตำรวจโดนตำรวจ ซึ่งเป็นเพื่อนของสามีมักจะแวะเข้ามาข่มขืนแล้วขู่หลายครั้งว่า ถ้าปากโป้งก็จะโดนยิง ครั้นโดนข้ามปีหลายหนจนทนไม่ได้ จึงจำใจสารภาพกับสามี นายดาบแค้นใจแต่ยังไม่แผลงฤทธิ์ ติดต่อให้ทนายมาฟ้องเอาความ

วันสำคัญคือ วันที่เมียต้องไปให้ปากคำต่อหน้าผู้พิพากษา นายดาบก็เดินเข้าไปฟังคำให้การ ตำรวจที่ข่มขืนเมียนายดาบ หันมาเห็นก็ยิ้มใส่หน้านายดาบ แถมยักคิ้วหลิ่วตายกไหล่แบมือเหมือนจะบอกว่า “กูไม่ยี่หระ”

นายดาบตะบะแตก ดึงปืนออกมาจากเอวยิงแสกหน้าตายคาที่ต่อหน้าผู้พิพากษา แล้วก็วิ่งเผ่นหายไปวกกลับมาบ้านกันนานวัน ถ้าผมเป็นสารวัตรก็จะไม่บอกใครสักคำว่า นายดาบไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหน ผมเก็บ นายดาบ เอาไว้ดีกว่าจะไปบอกให้ ตำรวจเลว มาเหยียบย่ำและเยาะเย้ย ผู้ที่สูญเสียจนไม่มีอะไรจะเสีย

ทายาทของคนเหล่านี้เห็นทีจะต้องส่งไปเรียนกับโรงเรียนที่อยู่ใกล้ชิดกับแนวตะเข็บชายแดน จะได้เรียนรู้ว่าเกิดมาเป็นคนทั้งที ต้องเข้าถึงจุดหลักเอาไว้บ้าง ควรใส่ใจใฝ่รู้ให้จะแจ้ง น่าจะเก็บเกี่ยวแผนสองสำรองไว้ด้วย

ถ้าผมเป็นครูประจำชั้นจะเสาะหา คำถามที่เข้าท่า เพื่อเช็คปัญญา และ สรรหา คำถามที่กวนโอ๊ย เพื่อวัด อี.คิว.

ถามว่า “ทำไม ประเทศเขม่น ขยันจับกุมผู้ที่เผยแพร่ข้อมูลเท็จ”

ตอบว่า “เพราะว่าการปล่อยข้อมูลเท็จมันเป็นหน้าที่ของรัฐบาล”   (ฮา)

ถามว่า “ไดโนเสาร์เก็ากึ๊กตัวท้ายสุดแอบมุดในอุโมงชื่อว่าอะไร”

ตอบว่า “วุ้นเส้นซอรัส” (ฮา)

ถามว่า “เราเป็นลูกใคร กับ เราอยู่กับใคร อะไรสำคัญยิ่งกว่า”

ตอบว่า 

อยู่กับ คนเช่นไร  จะมี สำนึก

อยู่กับ ลูกเศรษฐี  จะมี ชั้นเชิง

อยู่กับ คนใจกว้าง จะมี สังคม

อยู่กับ คนใจบุญ จะมี น้ำใจ

อยู่กับ คนใจกล้า จะมี รู้วิธีสู้

อยู่กับ คนใจงาม  จะมี บารมี

ไม่ช้าไม่นานจิตเราจะสะอาดกลายเป็นมนุษย์เหนือมนุษย์

คอลัมน์เปิดมุกปลุกหมอง โดย...ดร.สุรวงศ์  วัฒนกูลหนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ฉบับ 4139 หน้า 6