โรคติดเชื้อไวรัสมาร์บวร์ก อาการ เป็นอย่างไรหลังระบาดใน “กานา” อ่านที่นี่

โรคติดเชื้อไวรัสมาร์บวร์ก  หลายประเทศเริ่มมีความกังวลเพิ่มขึ้นตามลำดับ หลังจาก  กานา ออกมายืนยันอย่างเป็นทางการว่า  พบผู้ติดเชื้อไวรัส “มาร์บวร์ก" (Marburg)  ซึ่งเป็นโรคติดเชื้อตระกูลเดียวกับอีโบลา มีผู้ติดเชื้อ มาร์บวร์ก ถึง  2 คน และเสียชีวิตแล้วในโรงพยาบาลในเขตปกครองอาชานติทางภาคใต้ของประเทศ หลังจากมีผลตรวจไวรัส "มาร์บวร์ก” เป็นบวกเมื่อต้นเดือนนี้

โรคติดเชื้อไวรัสมาร์บวร์ก อาการ เป็นอย่างไรนั้น เพจสมาคมโรคติดเชื้อในเด็กแห่งประเทศไทย แจ้งว่า โรคติดเชื้อไวรัสอีโบลา-มาร์บูร์ก (EBOLA-MARBURG VIRAL DISEASES) อาการ  มีดังนี้

อาการของโรค

• ไข้สูงทันทีทันใด
• อ่อนเพลีย
• ปวดกล้ามเนื้อ
• และปวดศีรษะมาก
• ตามด้วยอาการเจ็บคอ
• อาเจียน
• ท้องเสีย
• และมีผื่นนูนแดงตามตัว (maculopapular rash)
• ในรายที่รุนแรงหรือในบางรายที่เสียชีวิต
• อาการเลือดออกง่ายมักเกิดร่วมกับภาวะตับถูกทำลาย
• ไตวายอาการทางระบบประสาทส่วนกลาง และช็อก
• โดยอวัยวะหลายระบบเสื่อมหน้าที่

 ระยะฟักตัวของโรค

•  ประมาณ 2 - 21 วัน

การวินิจฉัยโรค

• อาจใช้วิธี RT-PCR
• หรือการตรวจหาแอนติเจนโดยวิธี ELISA ในตัวอย่างเลือด นํ้าเหลือง หรือจากอวัยวะ การวินิจฉัยมักจะเป็นการตรวจผสมผสานระหว่างการตรวจหาแอนติเจนหรือ RNA ร่วมกับหาแอนติบอดี IgM หรือ IgG (การตรวจพบแอนติบอดี IgM แสดงให้เห็นว่าเพิ่งพบการติดเชื้อไม่นานมานี้) การแยกเชื้อไวรัสโดยการเพาะเชื้อ หรือการเลี้ยงในหนูตะเภาต้องทำให้ในห้องทดลองที่มีการป้องกันอันตรายระดับสูงสุด (BSL-4)
• การตรวจด้วยวิธี ELISA จะใช้เพื่อตรวจหาความเฉพาะเจาะจงกับแอนติเจนชนิด IgM และ IgG ในนํ้าเหลือง (serum) ของผู้ป่วย บางครั้งอาจตรวจพบเชื้อได้จากการส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนในชื้นเนื้อจากตับ ม้าม ผิวหนัง หรืออวัยวะอื่นๆ การชันสูตรศพโดยการตรวจชื้นเนื้อ (Formalin-fi xed skin biopsy)หรือการผ่าศพพิสูจน์ด้วยการตรวจหาภูมิคุ้มกันหรือองค์ประกอบทางเคมีของเซลล์และเนื้อเยื่อสามารถทำได้การตรวจหาเชื้อด้วยวิธี IFA เพื่อหาแอนติบอดี มักทำให้แปลผลผิดพลาด โดยเฉพาะในการตรวจนํ้าเหลืองเพื่อดูการติดเชื้อในอดีต เนื่องจากโรคนี้มีอันตรายต่อมนุษย์สูงมากดังนั้นการตรวจและศึกษาทางห้องปฏิบัติการที่เกี่ยวข้องกับโรคนี้ กระทำได้เฉพาะในระบบป้องกันอันตรายที่อาจเกิดแกผู่ป้ ฏิบัติงาน รวมทั้งชุมชนในระดับสูงสุด (BSL ระดับ 4)

 การรักษา

•  ไม่มีการรักษาจำเพาะ ในรายที่มีอาการรุนแรงต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด ให้สารนํ้าอย่างเพียงพอ

 การแพร่ติดต่อโรค : การติดเชื้อไวรัสอีโบลาของคน เกิดขึ้นจากสาเหตุ ดังนี้

•  ในทวีปแอฟริกา เกิดขณะจัดการหรือชำแหละสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ตายในป่าที่มีฝนตกชุก
•   สำหรับไวรัสอีโบลา สายพันธุ์เรสตัน จะพบการติดต่อสู่คน โดยการสัมผัสโดยตรงกับเลือดหรือเครื่องในของลิง cynomolgus ที่ติดเชื้อ และยังไม่พบรายงานจากการติดเชื้อผ่านทางละอองฝอยที่ลอยในอากาศการติดต่อจากคนสู่คน เกิดจากการสัมผัสโดยตรงกับเลือดที่ติดเชื้อ สารคัดหลั่ง อวัยวะ หรือนํ้าอสุจินอกจากนี้การติดเชื้อในโรงพยาบาลก็พบได้บ่อยผ่านทางเข็มและหลอดฉีดยาที่ปนเปื้อนเชื้อ

 มาตรการป้องกันโรค

•  ยังไม่มีวัคซีนหรือการรักษาแบบเฉพาะเจาะจงสำหรับทั้งไวรัสอีโบลาหรือมาร์บูร์กควรป้องกันการมีเพศสัมพันธ์หลังการเจ็บป่วยเป็นเวลา 3 เดือน หรือจนกระทั่งตรวจไม่พบไวรัสในนํ้าอสุจิ

มาตรการควบคุมการระบาด

• แยกผู้ป่วยสงสัยจากผู้ป่วยอื่นๆ และเฝ้าระวังผู้สัมผัสใกล้ชิด ใช้มาตรการป้องกันการติดเชื้อในสถานพยาบาลอย่างเข้มงวด รวมถึงดำเนินการให้ความรู้แก่ชุมชนอย่างเหมาะสมและรวดเร็ว.