GEN Z เตือนว่า “อย่าเยอะ!” ฉากที่ 2

วันนี้ย้อนนึกถึงการศึกษาในวัยเรียน ครูที่สอนวิชาภาษาอังกฤษ ท่านอ่านออกเสียงคำว่า Education เป็น “อีดัคเคชั่น!” ผมไม่เชื่อครูแล้วผมจะเชื่อใคร ผมก็จำเอาไว้ ครั้นเมื่อเข้าเรียนที่ ม.รามคำแหง ผมก็พูดตามที่ครูสอนว่า “อีดัคเคชั่น!” เพื่อนมันฮากันทั้งซุ้มเลย รู้สึกเป็นเกียรติยศที่สามารถสร้างมุกให้พรรคพวกครึกครื้นได้ (ฮา) 

คำว่า Classic มักจะแปลกันเองแบบมั่วนิ่มว่า ซาบซึ้ง หรือ สุนทรีย์ ลองถาม AI ดูว่าแม่นบ่ AI ได้ทีก็เทศน์ว่า คลาสสิค ไม่ได้แปลว่า ป่วย หรือ ซาบซึ้ง โดยตรง แรกเริ่มเขาแปลความหมายว่า “แบบดั้งเดิม” หรือ “เป็นแบบอย่าง”  รึว่า “ยอดเยี่ยม” ฤาว่า “มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์” วันไหนถ้ามีเวลาสะดวก จะแวะเอาแผ่นทองไปแปะ พระศรีษะ AI เสียหน่อย โทษฐานรู้มาก (ฮา)

วันสำคัญที่เลยผ่านมานี้ เนื่องในโอกาสวันแม่ ลูกสาวเธอส่งมุกแหย่ให้ท่านแม่รื่นรมย์ ดูแล้วและอ่านแล้วก็เพลิดเพลินดี ลูกอยู่บ้านตัวเอง แม่ก็อยู่บ้านแม่ วันแม่! ลูกไม่ได้มากราบแม่ เธอวาดภาพซะเกือบเหมือนสมุดธนาคาร ในภาพมีตราสองธนาคาร มีรหัสการโอนเงินให้แม่ จาก ธ.กสิกร มายัง ธ.กรุงเทพฯ โชว์ยอดเงินให้แม่ดูแก้เหงาว่า ส่งมาให้แล้วเป็นจำนวนเงิน 800,000 บาท แม่ดูภาพและอ่านข้อความที่ส่งมาให้ แล้วก็ตอบกลับไปหาลูกทางไลน์ พร้อม กับพิมพ์รับมุกล้อเล่นกับลูกบ้างว่า “ขอบใจมากลูก ชาตินี้เกิดมาถ้าไม่มีลูก แม่ก็คงจะไม่ได้เป็นแม่” (ฮา)

คำว่า “น้องหญิง!” เป็นคำเรียกขานที่สุภาพ ไม่มีความหมายไปในทางเพศ ท่านที่ริเริ่มใช้คำนี้ก่อนใครอื่น คือ “พระพุทธเจ้า!” เหตุผลที่ผมพิจารณาแล้วก็เคาะให้ได้คะแนน สอบผ่าน 80 คะแนน เพราะว่า ลูกกับแม่เขาคุยล้อเล่นได้เนื้อได้น้ำกันดี แสดงว่า เขายังแคร์ และดูแลกันอยู่ ไม่ได้ทอดทิ้ง ไม่ได้รังเกียรติเหน็บแนม

“ผู้มีน้ำใจ” สมควรที่จะ “ขอบคุณ” เพื่อยืนยันว่า มนุษย์ที่ยังคบกับเราเขาเป็นบุคคลสำคัญ มันแตกต่างกับลูกศิษย์บางคนที่ได้ คะแนนไม่ครบก็ไม่พอใจ ใครทำตัวแผลงฤทธิ์แบบนั้นเราควรจัดทำ “บัตรซบ!” ให้เขาพกติดตัว เผื่อว่าเพื่อนเลิกคบก็ยังมีที่ให้ซบตามรหัสที่ระบุหมายเลขไว้ตามแนวตะเข็บชายแดน (ฮา)

ผมเป็นมนุษย์ที่ ไม่มีวันหยุด และ ไม่มีจุดจบ พ่อผมเป็นเสรีไทย พ่อสอนผมไว้จุดเดียว คือ จุดหลบ (ฮา) วันก่อนเจอจุดนัดพบในแวดวง TikTok พ่อหนุ่มคนหนึ่งเขาโผล่ออกมา พร้อมกับสำนวนในทำนองขาลุย ฝ่ายชายส่งให้ฝ่ายหญิง ลีลากึ่งร้อยกรอง ตั้งชื่อบทกลอนในแนวหัวอกกลัดหนอง จุดหลักตรงกับ “อย่าเยอะ!” คือ “ขอร้องน้องอย่าเยอะ!” ผมนั่งอ่านไปอมอมยิ้มไปหลายตลบ มันเป็นอารมณ์ขบขันที่อ่านแล้วฝ่ายหญิงคงจะคันหัวใจ ทุกวรรคลากไส้ออกมาเป็นกลอนทะเล้นแบบหาตัวจับยาก อย่างเช่น...

ขอร้องน้องอย่าเยอะ  อย่าเลอะเทอะ เรื่องของพี่ อย่ามาจี้เรื่องของผม อย่ามาสนเรื่องของกู บ้านผีสิงจับเจ้าหญิงมาทรมาน จับเจ้าชายมาทรยศ จับแม่มดมาดึงสะดือ จับกิ้งกือมาทำก๋วยเตี๋ยว จับแมวเหมียวมาเต้นระบำ จับแมวดำ ปักกะเป้ายิงชุบ (ฮา)

มันแน่มาก กลอนที่เขาแต่งผมขอตั้งฉายาไว้เลยว่า “กลอนกลบเกลื่อน” เพราะว่าอารมณ์ที่ใช้นำเน้นเหน็บสาวที่เขาแสลงฟิลลิ่งไปหมาดๆ เผลอแป๊บเดียว หันไปวาดกลางอากาศกลายเป็นกลอนการ์ตูนล่อเป้าเหล่าอนุชนคนอนุบาลไปเฉยเลย เข้าข่ายตบหัวแล้วลูบหลัง ถ้า “น้องหญิง” นั่งขำจนฝันค้าง เขาจะรอดทุกคดี!

ผลงานการประพันธ์สไตล์สมัครเล่น มีแววเป็นนักเขียนขั้นเทพได้เลย ถ้าคิดจะเล่นกับ “คำดิบ!” มันมีวิธีการกลบเกลื่อนด้วยการอ้างอิงว่า “มีคนเขาพูดกันในร้านกาแฟว่า ไอ้เวรนั่นมันไม่น่ามาเกิดอยู่ในประเทศไทย”

ถ้ามีใครถามเราว่า “คนที่พูดกันในร้านกาแฟคือใครวะ” เรารู้อยู่แก่ใจว่า “มันคนนั้นคือกูนี่แหละ” (ฮา)

ผมฝาก คุณธรรม เอาไว้ให้คิด ว่า “ผู้ใดใช้ชั้นเชิง ผมไหว้ได้สบายใจ ผู้ใดใช้เล่ห์เหลี่ยม ผมว่าไม่น่าคบ!”

“ชั้นเชิง!” เขารู้ไว้ใช้ช่วยคนดี “เล่ห์เหลี่ยม!” มันมีไว้ใช้ในการวางระเบิด มันไม่สนคำว่า “อย่าเยอะ!”

GURU ผู้มีปัญญาเกริกไกรท่านหนึ่ง เขาคุยกับผมว่า “ผมอ่านคอลัมน์ เปิดมุกปลุกหมอง ของคุณนะ สนุกดี ถ้าคุณเพิ่มภูมิความรู้เข้าไปให้เยอะกว่านี้นะ มันจะดูดีไม่ใช่น้อย” ถึงแม้ว่าในในผมจะเห็นพ้องแต่ผมก็ยกมือไหว้ขอบคุณที่เขาหวังดี เราก็เห็นกระแสกันอยู่ว่า สังคมยุคนี้เห็นความรู้เป็นน้ำในอ่างอาบ อบ นวด หากเราเอาหินแกรนิตมาสอดไส้บรรยากาศของคอลัมน์ จะเปลี่ยนไปกลายเป็นดินแดนเลคเชอร์โดยพลัน 

อย่างไรก็ตาม ผมจะนำความรู้ที่ครูไม่ได้สอน เอามาเล่าให้เข้าใจ สามารถจะนำไปใช้ในการครองชีพทำมาหากินได้ง่าย

ถ้าท่านเจอถ้อยคำชักชวนให้ ว่าที่ ลูกค้า สนใจ ท่านคิดว่าลูกค้าพึงใจกับสำนวนไหนมากกว่า อย่างเช่น หากผมคิดจะจัดอบรมหลักสูตร “งานดีต้องเมคเซนส์อยู่เป็นต้องมีเชาว์!” หรือ “พลิกพลังจิตประดิษฐ์แรงใจ!”

ผมกราบรบกวนลองเทียบบรรยากาศกันดู ว่า สำนวนไหนโดนใจกว่าใครอื่น อ่านจบแล้วท่านจะเลือกใคร…..

หนึ่ง ว่ากันว่าค่าอบรมแพง แต่เสียค่าโง่แพงกว่า

สอง ดีดลูกคิดดูก็รู้ว่าค่าอบรมแพง เช็คบัญชีดูก็รู้ว่าเสียรู้แพงกว่า 

สาม ความฉลาดได้มาจากการศึกษา ความเฉลียวเกิดจากการเรียนรู้

สี่ ผมปลื้ม AI ที่การันตีว่า ผมเป็นกูรูผู้ชำนาญการ หายเหนื่อยทันที ผมจึงมีหน้าที่สำคัญอีกเพียงจุดเดียว ที่จะบอกท่านว่า ไกลแค่ไหนก็ไป ให้เท่าไหร่ก็เอา 

จะเห็นได้ว่า หนึ่ง การบอกเล่าความสามารถและคุณลักษณะที่ เยอะจัด คือ แรงไปหน่อย สอง ตรงไปตรงมาแต่สุภาพ หรือ จูงใจแบบกว้างๆ แต่จืดชืดไปหน่อย และ สี่ รู้ทักษะ แนะนำแบบบ้านๆ และ บริการแบบรู้ใจ