ในช่วงนี้ข่าวจากประเทศเมียนมารู้สึกว่าจะค่อยๆ จางลงไปเยอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าการต่อต้านจากกลุ่มต่างๆ จะจบสิ้นลงไปแล้วนะครับ แม้ข่าวจากแหล่งข่าวที่เป็นสื่อหลักและสื่อรองต่างๆ ทางการทั่วไป จะไม่ค่อยมีออกมาให้เห็นกันมากนัก ในขณะที่ผมก็ยังคงได้รับข่าวสารจากเพื่อนๆ ที่ประเทศเมียนมาส่งมาให้อยู่เป็นประจำอยู่เสมอครับ อย่างเช่นช่วงบ่ายๆ ของวันอาทิตย์ที่ 2 พฤษภาคมนี้ ผมกำลังคิดว่าจะเขียนบทความอยู่ ตอนแรกว่าอยากจะเขียนเรื่องของโรคระบาด COVID-19 และเรื่องวัคซีนป้องกันโควิด ที่กำลังเป็นที่กล่าวขวัญกันอยู่ในขณะนี้ ก็ได้รับโทรศัพพ์ทางไลน์มาจากทางเหนือของประเทศเมียนมาแจ้งว่า ที่เมืองสีป้อ ซึ่งตั้งอยู่ค่อนไปทางใกล้เมืองลาซิว หรือทางตะวันออกเฉียงเหนือของรัฐฉานตอนบน ได้มีเหตุการณ์ปะทะกันระหว่างกองกำลังชาติพันธ์กับทหารจากกองทัพเมียนมา มีการบาดเจ็บล้มตายกันมากพอควรทีเดียว แต่ที่แจ้งมายังไม่ได้บอกตัวเลขที่ชัดเจน เพราะกำลังชุลมุนกันอยู่ จึงเห็นได้ว่ายังมีความไม่สงบอยู่ที่ประเทศเมียนมาครับ
หากจะกล่าวถึงเมืองสีป้อ ผมเองก็เคยไปที่นี่มาหลายครั้งทีเดียว เพราะทุกครั้งที่ไปตรวจตลาดที่ทางภาคเหนือของรัฐฉาน ถ้าขับรถยนต์ไปจากเมืองมัณฑะเลย์ไปเมืองลาซิว เพราะเมืองลาซิวเป็นเมืองหลวงของรัฐฉานตอนเหนือ ส่วนรัฐฉานตอนใต้ เมืองหลวงคือเมืองตองจี เวลาไปเมืองลาซิวก็จะต้องผ่านที่นี่ทุกครั้ง ต้องบอกว่าที่นี่เป็นเมืองที่มีสเน่ห์น่ารักคล้ายๆ ชนบทไทยเรา เหมือนกลับไปสักสาม-สี่สิบปีก่อนยังไงยังงั้นครับ
ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นชาวไต หรือไทยใหญ่ ภาษาไตของที่นี่เป็นภาษาไตโหลง (ไทยหลวง) ที่นี่เป็นดินแดนที่อุดมสมบูรณ์พอได้เลยละครับ อีกทั้งยังเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ในขณะที่ช่วงบ้านเมืองปกติดีอยู่ ชาวบ้านชาวช่องไม่อดยากเลย ในน้ำมีปลาในนามีข้าวดีมาก ยังมีผลไม้ที่ชาวบ้านแถบนี้ปลูกเพื่อการส่งออกไปยังประเทศจีนอีกหลายชนิด ที่ขึ้นชื่อก็มีส้มจุก และสับปะรด อาโวคาโด แตงโม เป็นต้น
ส้มจุกของที่นี่อร่อยมาก รสชาดออกหวานอมเปรี้ยวนิดๆ ถ้าเรียกแบบบ้านเราต้องบอกว่า “หวานแหลม” เปลือกหนาแต่ผลโต อร่อยมากครับ ทุกปีจะมีการลำเลียงลงมาขายที่เมืองย่างกุ้งเสมอ แต่ราคาพอมาถึงย่างกุ้งก็ตกใบละ 3-500 จ๊าด เรียกว่าแพงกว่าบ้านเราเยอะมาก เหตุผลเพราะค่าขนส่งแพง เหตุเพราะระยะทางไกลมาก แต่ชาวเมียนมาก็นิยมซื้อทานกัน ปีนี้ฤดูหนาวผ่านไปแล้ว ผมเองก็ไม่ได้กลับไปเมียนมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ปีที่แล้ว จึงไม่ทราบว่ายังคงเหมือนเดิมอีกหรือไม่ เฮ้อ....เสียดายจัง
ที่เมืองสีป้อ เมืองน้ำรัน เมืองแสนหวี เมืองปางโหลง จะเป็นเมืองที่อยู่บริเวณใกล้เคียงกัน ในช่วงที่เหตุการณ์บ้านเมืองสงบอยู่ ผลผลิตที่เป็นพืชผักและผลไม้ออกมาเยอะมาก กระหล่ำปลี ผักกาดขาว อาโวคาโด ที่ชาวเมืองย่างกุ้งรับประทานกัน ส่วนใหญ่จะใช้รถบรรทุกขนาดใหญ่ขนลงมาจากที่นั่น อีกทั้งที่มณฑลยูนนาน ประเทศจีนก็เป็นจุดหมายปลายทางของสินค้าเหล่านี้เช่นกัน เพราะทุกวันจะมีการลำเลียงไปยังเมืองลาซิวเป็นจำนวนมาก ผ่านเข้าไปทางด่านยุ้ยหลี่ เขตปกครองตนเองเตอะหง มณฑลยูนนาน ส่วนทางฝั่งเมียนมาก็เป็นด่านมู่เจ
เสียดายที่เหตุการณ์บ้านเมืองยังไม่สงบ คงจะสร้างความยากลำบากแก่ชาวบ้านตาดำๆ ไม่น้อยเลยละครับ พืชผักผลไม้ที่ปลูกได้ แต่ประเทศจีนที่เป็นตลาดใหญ่ที่สุดของเขาก็ถูกปิดด่านมาตั้งแต่เจ้าวายร้าย COVID-19 ระบาดระลอกแรกแล้ว ปัจจุบันนี้เป็นอย่างไรบ้าง ก็ไม่ทราบได้ เพราะลืมถามเพื่อนที่ส่งข่าวมา ไว้เที่ยวหน้าถ้าเขาโทรมาอีกจะถามไถ่ดูนะครับ แม้ตัวจะไปไม่ได้ แต่ใจยังส่งไปถึงตลอดครับ อย่างไรก็ตามผมก็ยังเชื่อว่าจากสถานการณ์ปัจจุบัน ทุกอย่างคงจะสะดุดหยุดลงอย่างแน่นอนครับ
ผลของการประชุมกลุ่มผู้นำอาเซียนที่ผ่านมา เราเองก็ฝากความหวังอยากจะเห็นประเทศเมียนมาจะกลับมาสู่สันติสุขอีกครั้ง จึงอยากจะวิงวอนให้ทุกฝ่ายอดทนอดกลั้นกันไว้นะครับ พอเถอะ....เอาประเทศชาติให้เดินหน้าไปก่อน สงสารประชาชนตาดำๆ เถอะครับ จะได้ลืมตาอ้าปากได้เสียทีครับ.....เฮ้อ (ไม่รู้ว่าจะได้เห็นคำขอจากเราหรือเปล่าน้า....)