คุณภาพชีวิตของผู้สูงวัย

เมื่อคืนวานลูกชายนำเอากล่องรับสัญญาณทีวีของญี่ปุ่นมาให้ เพื่อให้ผมดูรายการแข่งขันซูโม่ทัวร์นาเม้นต์แรกของปีนี้ ซึ่งผมเองก็ชอบดูการแข่งขันซูโม่ของญี่ปุ่นมานานมาก ตั้งแต่สมัยที่อาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว ที่นั่นเขาจะจัดทัวร์นาเม้นต์การแข่งขันกันเดือนเว้นเดือน โดยทุกเดือนคี่ก็จะมีการแข่งขันกัน 

โดยทุกทัวร์นาเม้นต์จะแข่งกัน 15 วัน ซึ่งจะมีนักซูโม่โดยเขาแบ่งออกเป็นสองฝั่งคือ ฝั่งตะวันตกกับฝั่งตะวันออก ทั้งสองฝั่งส่วนใหญ่จะมีแชมป์เปี้ยนหรือที่เรียกว่า “โยโกสึน่า” บางครั้งก็ฝั่งละคนหรือสองคน รองลงมาก็เป็นรองแชมป์หรือที่เรียกว่า “โอเส็กกิ” และรองลงมาอีกหนึ่งชั้นก็เป็น “เส็กกิวาเกะ” และ “โคมูสึบิ” ฝั่งละหนึ่งถึงสองคน 

สุดท้ายคือ “มัยเอะกาชิระ” ซึ่งเป็นชั้นธรรมดาอีกฝั่งละ 15-16 คน โดยจะมีคณะกรรมการคอยจับคู่ให้ปล้ำกันทุกวัน วันละ 18-20 คู่ แล้วดูว่าใครชนะมากที่สุด ก็จะได้เป็นแชมป์ประจำทัวร์นาเม้นต์ สนุกตรงที่ต้องลุ้นนักซูโม่ที่เราเป็นแฟนคลับกันทุกวันครับ 

ในสมัยก่อนนั้นคนแก่ที่อยู่ที่บ้านก็จะเปิดทีวีดูกันเป็นประจำ ส่วนผมเดือนเว้นเดือนถ้าวันไหนมีการแข่งขัน ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์ไม่ได้ทำงาน ก็จะไปนั่งดูกับคุณลุงและคุณป้าเจ้าของบ้านที่ผมเช่าอยู่เป็นประจำ ทั้งสองท่านจะมีนักซูโม่ในดวงใจอยู่สามสี่คน ที่ทั้งสองท่านเวลาที่นักซูโม่ที่ตนเองเชียร์อยู่แข่งขันกัน ผมก็จะเห็นทั้งคู่จะโม้แข่งกันก่อนที่จะมีการแข่งขันเสมอ เรียกว่าเกทับกันสุดๆ นับว่ามีความสุขกันอย่างยิ่ง สมราคารอคอยเสมอครับ

จะเห็นว่าคนที่สูงอายุในประเทศญี่ปุ่นในยุคนั้นหรือยุคไหนๆ เขาจะมีความสุขกับการรอคอยการแข่งขันสนามหรือทัวร์นาเม้นต์ของซูโม่เสมอ จึงทำให้วันเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัวครับ เพราะคนแก่หรือผู้สูงวัย มักจะมีความรู้สึกว่าวันเวลาช่างรวดเร็วดังสายฟ้าแลบ หากไม่ได้มีอะไรทำก็จะรู้สึกอีกแบบว่าทำไมช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน 

แต่ถ้ามีอะไรให้รอคอย ก็จะมีความหมายมากๆ ตัวอย่างเช่น หากมีการรอคอยลูกหลานกลับมาเยี่ยม ก็จะเร่งวันเร่งคืนอยากเห็นลูกหลานมา ดังนั้นเราเป็นลูกหลานก็ต้องเข้าใจคนแก่บ้าง อย่าเพิ่งรำคาญเวลาท่านบ่นหา หรือท่านรอคอยลูกหลานกลับบ้านทานข้าวนะครับ
 

ส่วนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ เท่าที่ผมสัมผัสมา คนแก่หรือผู้สูงอายุ จะมีกิจกรรมที่ฆ่าเวลาทุกวัน ที่ดีที่สุดของเขาคือการเล่นไพ่นกกระจอก หรือเล่นหมากรุก เพราะเวลาคนที่เล่นไพ่นกกระจอก มักจะลืมสิ้นทุกอย่าง ลืมวันลืมคืน บางครั้งอดตาหลับขับตานอนก็ลืมไปนอน นั่งเล่นไพ่กันทั้งวันทั้งคืนได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย 

คนจีนแก่ๆ บางคน ดูเหมือนจะเดินเหินไม่ไหว แต่พอได้นั่งเล่นไพ่นกกระจอก วิญญาณเข้าสิงร่าง เหมือนองค์ลงทันที เห็นมีเรี่ยวแรงไม่รู้มาจากไหนกันครับ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจดีครับ เพราะทำให้ผู้สูงวัยไม่ห่อเหี่ยวหรือเป็นโรคอัลไซเมอร์ครับ 

ส่วนที่ต่างประเทศเช่นที่สหรัฐอเมริกา เขาก็มีกีฬาที่ดูได้ทั้งคนสูงวัยและวัยรุ่น เช่น ทัวร์นาเม้นต์กีฬากอล์ฟ ที่มีทั้งประเภทชายและประเภทหญิงให้ได้ติดตาม อีกทั้งอีกทั้งยังมีอเมริกันฟุตบอล และบาสเก็ตบอลก็สามารถหาดูได้ 

ซึ่งเขาดูได้ทั้งเด็กๆ ถึงคนวัยชราอย่างเราๆ กันครับ ทำให้วันเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัวครับ หรือบางคนที่ไม่ชอบกีฬา ก็ยังมีกิจกรรมอื่นๆ ให้ทำอีกเยอะแยะไปหมดครับ 

ส่วนคนแก่ที่ประเทศไทยเรา ผมคิดว่าเราไม่สามารถที่จะหากิจกรรมดีๆ ให้ได้ทำกัน  ถ้ามีก็น่าจะเป็นประโยชน์นะครับ เราคงไม่สามารถให้เล่นไพ่นกกระจอก หรือสรรหากีฬาดีๆ เหมือนอย่างที่กล่าวมา ให้คนแก่ได้ติดตามแก้เหงานะครับ เพราะขืนให้เล่นไพ่ ตำรวจมาไล่ตามจับ ประเดี๋ยวเราคงจะได้เห็นคนชราแข่งวิ่งร้อยเมตรแข่งกันหนีตำรวจ คงดูไม่จืดแน่เลยครับ 

เพราะบ้านเราการเล่นไพ่ ถือเป็นการพนันหรืออบายมุขที่ผิดกฎหมาย ส่วนกีฬาที่เป็นทัวน์นาเม้นต์ ถ้าเป็นคนกรุงเทพฯหรือเมืองใหญ่ ก็จะไม่ค่อยมีปัญหาในการหาชมกีฬาจากต่างประเทศได้ไม่ยาก 

แต่กีฬาอาชีพในประเทศไทยเราก็ยังไม่ค่อยเป็นกีฬาสำหรับคนแก่เท่าใดนัก จะมีก็เป็นกีฬาสำหรับคนหนุ่มคนสาวเสียเป็นส่วนใหญ่ครับ ถ้าเป็นคนแก่ที่อยู่ต่างจังหวัด หรือตาสีตาสา ยายมียายมา ยังไม่มีอะไรให้ฆ่าเวลาเลยครับ 

เพื่อนๆ ผมที่อยู่ต่างจังหวัดหลายคน พออายุย่างเข้าวัยอันสมควร ก็มักจะเหี่ยวไปโดยปริยายกันหมด เรียกว่าไม่อยากแก่ก็ไม่สามารถอุทธรณ์ฎีกาได้หรอกครับ นี่คือชีวิต.....

ผมอยากจะฝากไปถึงผู้มีอำนาจวาสนาได้เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ถ้าจะกรุณาเนรมิตกีฬาอาชีพที่เป็นทัวร์นาเม้นต์ หรือหากิจกรรมดีๆ อะไรมาให้คุณปู่คุณย่าได้เล่น หรือได้ติดตามเหมือนอย่างบ้านอื่นเมืองอื่นเขา เพื่อจะได้ทำให้คนแก่ในบ้านเรามีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ก็จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับ นึกว่าเห็นแก่คนแก่ๆ อย่างผม  ขอร้องละครับ