สภาคว่ำ นิรโทษกรรม ม.112 รับหลักการ 3 ฉบับ ล้างผิดเฉพาะคดีชุมนุม
สภาผู้แทนราษฎรพิจารณาร่างกฎหมาย “นิรโทษกรรมทางการเมือง” 5 ฉบับ โหวตผ่าน 3 ฉบับจากฝ่ายการเมือง ส่วน 2 ฉบับจากภาคประชาชนถูกตีตก เหตุล้างผิดคดี ม.112
วันที่ 16 กรกฎาคม 2568 ที่รัฐสภา มีการประชุมสภาผู้แทนราษฎร โดยนายพิเชษฐ์ เชื้อเมืองพาน รองประธานสภาฯ คนที่หนึ่ง ทำหน้าที่ประธานในที่ประชุม เพื่อพิจารณาลงมติรับหลักการร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยการนิรโทษกรรมทางการเมือง ซึ่งถูกเสนอเข้าสู่สภาทั้งจากพรรคการเมืองและภาคประชาชน รวมทั้งสิ้น 5 ฉบับ
ที่ประชุมมีมติเห็นชอบรับหลักการ 3 ฉบับ ได้แก่
ร่าง พ.ร.บ.สร้างเสริมสังคมสันติสุข เสนอโดย นายวิชัย สุดสวาสดิ์ ส.ส.พรรครวมไทยสร้างชาติ และคณะ
มติ: รับหลักการ 299 เสียง / งดออกเสียง 172 เสียง
ร่าง พ.ร.บ.สร้างเสริมสังคมสันติสุข เสนอโดย นายปรีดา บุญเพลิง ส.ส.พรรคกล้าธรรม
มติ: รับหลักการ 311 เสียง / งดออกเสียง 158 เสียง
ร่าง พ.ร.บ.สร้างเสริมสังคมสันติสุข เสนอโดย นายอนุทิน ชาญวีรกูล หัวหน้าพรรคภูมิใจไทย
มติ: รับหลักการ 311 เสียง / ไม่รับ 3 เสียง / งดออกเสียง 147 เสียง
ขณะที่อีก 2 ฉบับจากภาคประชาชนถูก ตีตก คือ
ร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมแก่บุคคลจากเหตุการณ์ความขัดแย้งทางการเมือง เสนอโดย พรรคประชาชน
มติ: ไม่รับหลักการ 319 เสียง / รับหลักการ 147 เสียง / งดออกเสียง 6 เสียง
ร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมประชาชน เสนอโดย น.ส.พูนสุข พูนสุขเจริญ และประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งกว่า 36,000 คน
มติ: ไม่รับหลักการ 306 เสียง / รับหลักการ 149 เสียง / งดออกเสียง 20 เสียง
นายพิเชษฐ์ สรุปในที่ประชุมว่า สภาฯ ได้ให้ความเห็นชอบกับร่างกฎหมายว่าด้วยนิรโทษกรรมทางการเมือง 3 ฉบับ พร้อมตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญ 32 คน เพื่อพิจารณารายละเอียดเพิ่มเติม
รายชื่อคณะกรรมาธิการชุดนี้ ประกอบด้วยนักการเมือง และนักวิชาการหลากหลายสาขา อาทิ
นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ (พรรคเพื่อไทย)
นพ.เชิดชัย ตันติศิรินทร์ (พรรคเพื่อไทย)
นายชัยธวัช ตุลาธน (อดีตหัวหน้าพรรคก้าวไกล)
นายรังสิมันต์ โรม (พรรคประชาชน)
นายโคทม อารียา, น.ส.เวียงรัฐ เนติโพธิ์, นายยุทธพร อิสระชัย (นักวิชาการ)
นายเจือ ราชสีห์ (พรรครวมไทยสร้างชาติ)
นายนิกร จำนง (พรรคชาติไทยพัฒนา)
นายวรวิทย์ บารู (พรรคประชาชาติ)
ทั้งนี้ นายก่อแก้ว พิกุลทอง ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคเพื่อไทย ซึ่งถูกเสนอชื่อเป็นกรรมาธิการ ได้ขอถอนตัวเนื่องจากขาดคุณสมบัติ
สำหรับร่างกฎหมายที่สภาฯ รับหลักการนั้น ไม่มีการนิรโทษกรรมให้ผู้ที่ต้องคดีตามมาตรา 112 โดยบัญญัติข้อยกเว้นไว้ชัดเจน ขณะที่ร่างฉบับที่ถูกตีตกนั้น ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่ามีเนื้อหาครอบคลุมถึงการล้างผิดในคดีมาตรา 112 จึงไม่ได้รับเสียงสนับสนุนเพียงพอจากที่ประชุม