คิดถึง นิวไลท์ (เดอะ) คอฟฟี่เฮ้าส์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ที่สยามสแควร์ซอย 2 ยังมีภัตตาคารอย่างว่าคอฟฟี่ช็อป เปิดให้บริการเยาวชนวัยรุ่นหลังสงครามผู้หิวโหย ในความมืดสลัวนั้น เลยมาจากเคาน์เตอร์บาร์ มีเครื่องปรับอากาศครางกระหึ่มเย็นชื้น โต๊ะกลมตั้งเก้าอี้เตี้ย บริกรสูงวัยใส่หูกระต่ายเสื้อกั้ก เสิร์ฟอาหารฝรั่งฝีมือจีนทำ ในราคาย่อมเยาว์

สปาเก็ตตี้มิลาโน่ เสิร์ฟมาในซอสมะเขือเทศเคียงกับหมู/ไก่แผ่แผ่นชุบแป้งทอดโปะหน้าด้วยเนยแข็งแผ่นบางยี่ห้อคราฟท์, สะโพกไก่อบราดเกรวี่และไข่ดาว, ยาวไปยันเปปเปอร์สเต็ก ข้างข้าวไทยก็มีตั้งแต่ข้าวผัดต่างๆ ไปยันไก่ตะกร้า เรียกได้ว่านึกอยากอะไร มีขายให้กินทั้งนั้น กินกับเครื่องดื่มที่ไม่ใช่คอฟฟี่55

ในหมอกควันแห่งไอบุหรี่มาลโบโรห์แลคาเมลนั้น บริกรผู้เฒ่าจักเสิร์ฟ ขนมปังก้อนผิงไฟหอมกรอบผิวด้าน วางเนยสดเค็มฝานชิ้นหนึ่ง แล แยมสับปะรด เปนของกำนัลจานแรกแก่ลูกค้าวัยรุ่นแสบสันต์นั้นเสมอไป

ก่อนนิวไลท์จักลับล่วงหาย สู้อุตส่าห์เอาชั้นล่างให้ร้านออตโตย่ะ เช่า ตัวเองระเห็ดขึ้นเล่าเต้งชั้นสอง ทำการคาเฟ่อย่างว่าคอฟฟี่เฮ้าส์ทึบทึมในบรรยากาศเดิมๆ _สยามสแควร์ไม่ใช่แหล่งซ่องสุมของเราอีก พอๆกับวัยรุ่นยุคใหม่ ไม่ให้ราคากับบรรยากาศเยี่ยงนั้น

ขนมปังก้อนๆย่างไฟ ใส่เนยสดทาแยมสับปะรด ไม่มีให้บริการเปนน้ำใจไมตรีอีกแล้ว

วันนี้ร้านน้องแอม ตรอกเท็กซัส เยาวราชเปิดมาได้ครบ ยี่สิบปี มีขนมปังทาเนยแยมสับปะรด รสชาติดั้งเดิมอย่างที่หายไปจากนิวไลท์ ค่ำลงรับประทานกับนมสดชงเครื่องดื่ม มีเค็มเนยหอมไฟได้รสหวานๆเปรี้ยวๆ เอร็ดอร่อยโอชา

ความทรงจำนั้นมีค่า เมื่อได้พบสิ่งที่หายไป โดยเฉพาะเมื่อสิ่งที่หายไปนั้น ยังทรงเอาไว้ได้อยู่ในมโนสำนึก ความสดชื่นสะพรั่งอวลแห่งความสุขจะพลุ่งหลั่งไหลขึ้นมาได้อีกครั้งในโมเมนต์จังหวะนั้นแลฯ

“ร้านน้องแอม” ขนมปังและกาแฟโบราณ อยู่ปากซอยผดุงด้าว ฝั่งเจริญกรุง 10110

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ  ปีที่ 40 หน้า 23 ฉบับที่ 3,651 วันที่ 7 - 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564