Facebook ราช รามัญ
มีหลายคนที่ได้ติดตามอ่านแล้วถามเข้ามาว่า ธรรมะอะไรกันแน่ที่เหมาะกับคนธรรมดาๆ ที่ทำมาหากินทั่วไป อยากได้หลักเอาไว้เพื่อปฏิบัติตนปฏิบัติใจ แต่มิใช่ปรารถนาเพื่อการบรรลุธรรมใดๆ เพราะเข้าใจว่าคนที่จะบรรลุธรรมมีข้อปฏิบัติมากมาย เอาแค่เพียงเราอยู่ในรอยที่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าเพียงพอแล้ว
“ความคิด” คือ จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
บุญหรือบาป ต่างเริ่มต้นที่ความคิดมากกว่าการกระทำ การที่เราความคิดที่มีความเกรงกลัวต่อบาป เพียงเท่านี้ก็ไดบุญ ถือว่ามีจิตใจที่เป็นกุศลแล้ว คิดเพียงแค่นี้ก็ทำให้ชีวิตที่แย่ๆ กลับกลายเป็นที่ชีวิตที่มีความสุขได้แล้ว
แค่เพียงรูปของความคิดนั้น ก็สามารถทำให้คุณมีได้บุญกุศล บางคนลงมือทำบุญทำกุศลด้วยการสร้างทานก็จริง แต่จิตไปคิดสร้างแต่เรื่องลบไปต่างๆนานา อาทิ พระเอาของมากมายไปทำอะไร ทำบุญวัดนี้กับพระไม่เคร่ง ผลบุญที่ทำนั้นจึงลดน้อยทอนลงอย่างน่าเสียดาย
พระพุทธเจ้าเคยตรัสสอนเอาไว้ว่า... “หิริโอตตัปปะมีอยู่ อินทรีย์สังวรจึงเกิดขึ้น เมื่ออินทรีย์สังวรเกิดขึ้นศีลจึงสมบูรณ์...”
หลายคนที่มุ่งแสวงหาศีล เพื่อให้ตนเองมีศีลนั้น กลับไปแบกศีล ไปเคร่งครัดต่อศีล พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัดเลยว่า ผู้สำรวมในอินทรีย์ หรือ มีอินทรีย์สังวร นั่นแหละศีลสมบูรณ์ พูดแบบภาษาชาวบ้าน คือ คนที่สำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นั่นคือ ผู้ที่มีศีล
ความสำรวมแห่งอินทรีย์จะเกิดขึ้นได้เพราะอะไรเป็นเหตุ พระพุทธเจ้าสอนว่า ความคิด เป็นเหตุ คือ ต้องคิดในสิ่งที่ดีงาม ต้องคิดในสิ่งถูกต้อง
คิดแบบเกรงกลัวต่อบาป ดังนั้นโลกเรานี้ สิ่งที่เป็นใหญ่ที่สุด สิ่งที่ทำให้ชีวิตของเรามีอันไป หรือ ได้พบหนทางที่ดี ล้วนเริ่มจากความคิดทั้งสิ้น ดังนั้นธรรมะง่ายๆสำหรับคนทั่วไป คือ ต้องเริ่มต้นจากการฝึกความคิด ให้คิดแต่เรื่องที่ดีๆ ไม่คิดลบๆ คิดแต่เรื่องที่เป็นกุศลไม่คิดเรื่องที่เป็นอกุศล ทำได้แค่นี้ชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่เจริญแล้ว.........