ผังเมืองที่เรียงกันจนดูคล้าย
กับกระดานหมากล้อม สร้างขึ้นตามแนวคิดของจีนที่ว่า “พระราชาต้องนั่งหันไปทางทิศใต้” เมืองเกียวโตจึงถูกแบ่งคร่าวๆ ออกเป็นฝั่งซ้ายคือทิศตะวันออก (Sakyo) และฝั่งขวาคือทิศตะวันตก (Ukyo) ขับเคลื่อนชีวิตด้วยถนนที่ตัดกันอย่างเป็นจังหวะและลงตัวผสมผสานความเป็นสมัยใหม่ร่วมกับการอนุรักษ์งานดั้งเดิมตั้งแต่โครงสร้างอาคาร การดำเนินชีวิต รวมไปถึง
รสมือในการปรุงอาหารดังที่เราได้เริ่มร่ายมนต์ความอร่อยกันไปในสัปดาห์ก่อน ครั้งนี้ทัศนาจรพาท่านผู้อ่าน
นั่งรถไฟออกจากตัวเมืองที่เต็มไปด้วยความทันสมัยและอาหารอร่อยไปยังเมืองเกียวโตฝั่งตะวันตก ย่านที่มี
ลมอ่อนๆ จากแม่นํ้า โอบล้อมด้วยแนวเขาพัดต้นไผ่เอียงลู่ไปมาราวกับเสียงเพลงที่มีใบไผ่นับล้านใบเป็นคอรัส
[caption id="attachment_272817" align="aligncenter" width="503"]
แผนที่แสดงตำแหน่งของ Arashiyama Yoshimura[/caption]
ริมฝั่งแม่นํ้าโออิงาวะ กลีบบางสีชมพูอ่อนค่อยๆ บิดอย่างช้าๆ คลี่ออกจากตุ่มดอกของต้นซากุระ
ที่เรียงรายเป็นทิวแถวรับกับฉากของสะพานโทเก็ตสึเคียว ที่จักรพรรดิ Kameyama เคยกล่าวไว้ว่า “เปรียบดั่งสะพานข้ามดวงจันทร์ที่ไร้เงามืด” งดงามทั้งยามกลางวันและกลางคืน สถานที่ซึ่งหญิงสาวและชายหนุ่มในชุดกิโมโนเลือกเป็นมุมถ่ายภาพที่แสนจะคลาสสิก นั่งฟังเสียงนํ้าไหลและทอดสายตามองฝูงนกที่ลงมาหาอาหารกลางแม่นํ้าพร้อมๆ กับทาน
โมจิห่อใบซากุระหอมหวานปลดปล่อยตัวเองให้ได้ใช้เวลากับลมหายใจและหัวใจของตนเองอย่าง
เต็มที่
Arashiyama Yoshimura ตั้งอยู่อย่างสง่างามไม่ไกลจากสะพาน
โทเก็ตสึเคียว กลุ่มอาคารลักษณะคล้ายบ้านโบราณในบริเวณเดียวกันถึง 3 หลัง คือที่ตั้งของร้านอาหารที่เลื่องชื่อทั้งร้านโซบะ และร้านเต้าหู้แบบเกียวโตโบราณ รสชาติที่แสนอร่อย บรรยากาศ และภาพวิวที่ไม่สามารถหาที่ใดได้อีก ทำให้ที่นี่คราครํ่าไปด้วยนักท่องเที่ยวและชาวญี่ปุ่นที่พากันมาหิ้วท้องรออย่างใจจดใจจ่อ เพื่อให้ได้ลิ้มชิมรสความประณีต เมนูที่ธรรมดากับรสชาติที่ไม่ธรรมดาของทั้งสองร้าน
รั้วสีนํ้าตาลจากกิ่งไผ่จนอัดแน่น ชักนำเท้าทั้งสองข้างของเราเข้าไปสู่ร้าน “Matsukae” ร้านที่นำทางเราด้วยภาพเต้าหู้สองสี สีขาวนวลแบบดั้งเดิม และสีเขียวอ่อนจากชาเขียว เรียงสลับดุจภาพศิลปะบนใบไผ่สีเขียวสด การจัดเซตเมนูอาหารราคาเริ่มต้นตั้งแต่ 2,000 เยน ราคาเพิ่มลดตามองค์ประกอบของเมนู เต้าหู้ที่ผ่านการคัดสรรจากถั่วเหลืองที่ปลูกแบบปลอดสารพิษในประเทศ ผ่านกระบวนการแสนละเอียดลออตัดเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋าขนาดเท่าๆ กัน เสิร์ฟทั้งแบบร้อนและแบบเย็น หากเสิร์ฟแบบเย็นเต้าหู้จะถูกจัดเรียงบนใบไผ่และมีนํ้าเต้าหู้เย็นแบบขลุกขลิกมาในถาดไม้ทรงกลม หากเสิร์ฟแบบร้อนจะมาในถาดโลหะ วางตั้งบน
เตาแก๊สขนาดกระทัดรัดตัดชิมพร้อมเครื่องเคียงแบบร้อนๆ ความพิถีพิถันของร้านนี้ก็คือการเข้ามาอธิบายวิธีการทานอย่างละเอียดจากพนักงาน เครื่องเคียงสำหรับเต้าหู้ร้อนและเต้าหู้เย็นจะไม่เหมือนกัน เพื่อขับ
รสชาติของเต้าหู้ให้สามารถส่งความละมุนภายในปากได้อย่างเต็มที่ เครื่องเคียงที่ชื่นชอบเป็นพิเศษเห็นทีจะเป็นดีเกลือสีเขียว ดูเผินๆ ดูคล้ายกับชาเขียวให้รสชาติเค็มอ่อนๆ ไปจนถึงหวาน เข้ากับเต้าหู้เย็นเป็นที่สุด หรือจะทานเต้าหู้ร้อนๆ กับวาซาบิและต้นหอมหั่นซอยก็อร่อยไม่แพ้กัน เทมปุระของร้านก็อร่อยอย่าบอกใครกับความนุ่มและความสดของวัตถุดิบทั้งเห็ดหอมและผักทอดต่างๆ ปิดท้ายด้วยเมนูขนมหวานซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละวันมีทั้งไอศกรีมกลิ่น
ชินามอน หรือจะเป็นไอศกรีมชาเขียวกับโมจิเหนียวนุ่มและถั่วแดงกวน
ที่หวานกำลังพอดี พร้อมกับนํ้าเต้าหู้สูตรเข้มข้นรสชาติที่อยากจำตลอดชีวิต
ความใส่ใจในการบริการด้วยการมีกระดิ่งเล็กๆ ประจำโต๊ะไว้คอยเรียกพนักงาน การจัดสวนญี่ปุ่นที่มีทั้งสวนหินและซากุระต้นน้อยที่กำลังเร่งผลิบานให้
ทันต้น พี่ๆ ที่อยู่ด้านนอก เรียกได้ว่าเพลินทั้งพุง เพลินทั้งสายตา แถมยังเพิ่มพลังบวกใหม่ๆ ให้เรารู้สึกเริ่มอยากเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างอีกครั้ง
ตอนนี้ซากุระก้านน้อยคงกำลังเร่งกางกิ่งก้านให้ดอกไม้ที่รอคอยการเบ่งบานได้อวดโฉมครบ
ทุกกิ่ง ความงามจะคงอยู่เมื่อทุกคนเห็นคุณค่า เมื่อล้อของเครื่องบินแตะลงบนรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิดอกราชพฤกษ์พวงโตสีเหลืองสวยกำลังเบิกบานกับฤดูกาลเช่นกัน
เรื่อง/ภาพ: บุรฉัตร ศรีวิลัย
จากหนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 38 ฉบับที่ 3,353 วันที่ 1 - 4 เมษายน พ.ศ. 2561
