“ธีรยุทธ” ยื่นคำวินิจฉัยศาลรธน. จี้ป.ป.ช.เร่งเอาผิดจริยธรรม 44 ส.ส.ก้าวไกล

23 ก.พ. 2567 | 06:00 น.

“ธีรยุทธ” ยื่นสำเนาคำวินิจฉัยศาลรธน. ปมล้มล้างการปกครองของศาลรัฐธรรมนูญให้ ป.ป.ช.เร่งเอาผิดจริยธรรม “พิธา- 44 ส.ส.ก้าวไกล”

วันนี้ ( 23 ก.พ. 67) นายธีรยุทธ สุววรรณเกษร ในฐานะผู้ร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญขอให้พิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญมาตรา 49 กรณีนายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ หัวหน้าพรรคก้าวไกลและพรรคก้าวไกล กระทำการล้มล้างการปกครอง โดยนำสำเนาคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญที่ 3/2567 คดีล้มล้างการปกครอง ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 49 ฉบับเต็มที่รับรองโดยสำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ มายื่นแก่ประธานคณะกรรมการ ป.ป.ช.

ทั้งนี้เพื่อใช้ประกอบคำร้องที่ได้ยื่นเมื่อวันที่ 2 ก.พ. 67 ที่ขอให้ตรวจสอบและเอาผิดจริยธรรมของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์   และ 44 ส.ส.พรรคก้าวไกล ที่ร่วมลงชื่อสนับสนุนเสนอร่าง กฎหมายดังกล่าว

นายธีรยุทธ ระบุว่า ตามคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ การเสนอร่างแก้ไขพระราชบัญญัติประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 มีลักษณะเจตนาซ่อนเร้นที่จะทำลายการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เข้าข่ายล้มล้างการปกครอง

และในการยื่นสำเนาดังกล่าวก็ได้สอบถามเจ้าหน้าที่  ก็ได้รับแจ้งว่า ประธาน ป.ป.ช. เมตตาจะรับเรื่อง และจะเร่งรีบในการรวบรวมพยานหลักฐาน โดยจัดตั้งเป็นคณะทำงาน หรือ คณะไต่สวนต่อไปในเร็วๆ นี้

 

“ธีรยุทธ” ยื่นคำวินิจฉัยศาลรธน. จี้ป.ป.ช.เร่งเอาผิดจริยธรรม 44 ส.ส.ก้าวไกล

 

"ได้รับทราบว่า ประธาน ป.ป.ช. รับทราบเรื่องแล้ว มีความเอาใจใส่ และได้สั่งการเบื้องต้น ว่าต้องเร่งรีบในการรวบรวมพยานหลักฐาน เพราะจะต้องมีการตั้งคณะกรรมการขึ้นมาไต่สวน รวบรวมพยานหลักฐานอีกช่วงหนึ่ง ซึ่งจะต้องใช้ระยะเวลา คาดว่าน่าจะใช้เวลาไม่นาน"

ส่วนการดำเนินการกับ 44 ส.ส. ที่ร่วมลงชื่อและขับเคลื่อนผลักดันการแก้ไขกฎหมายดังกล่าวอย่างไรนั้น นายธีรยุทธ กล่าวว่า ขณะนี้กำลังรวบรวมหลักฐานและข้อเท็จจริงเพิ่มเติมเบื้องต้น จะเตรียมการในเรื่องคำชี้แจงของนายพิธา และ นายชัยธวัช  ตุลาธน หัวหน้าพรรคก้าวไกล ที่ได้ทำคำชี้แจงต่อศาลรัฐธรรมนูญ

โดยจะขออนุญาตศาลคัดถ่ายคำให้การในชั้นไต่สวนพยานเปิดเผย ก่อนที่ศาลจะมีคำวินิจฉัย เพื่อที่จะยื่นต่อ กกต. และ ป.ป.ช. หากทั้ง 2 หน่วยจะมีคำสั่งเรียก นายพิธาและนายชัยธวัช เข้าชี้แจงข้อเท็จจริง  เพราะทั้ง 2 หน่วยงานสามารถใช้คำชี้แจง หรือคำให้การที่เคยให้การไว้ต่อศาลรัฐธรรมนูญมาประกอบการพิจารณาไต่สวน

นายธีรยุทธ ยังกล่าวด้วยว่า นอกจากการติดตามเรื่องการแก้ไขมาตรา 112 แล้ว ขณะนี้ยังติดตามความพยายามในการผลักดันความผิดตามมาตรา 112 ให้ไปอยู่ในกฏหมายนิรโทษกรรม เนื่องจากส่วนตัวเห็นว่า ความผิดตามมาตรา 112 ไม่ใช่ความผิดในทำนองทางการเมือง แต่เป็นความผิดเกี่ยวกับการล้มล้างการปกครอง ซึ่งอยู่คนละหมวดกัน

เมื่อศาลวินิจฉัยว่าการกระทำลักษณะ  112 ภายนอกสภา มีผู้รับทอดเข้ามาสู่สภา โดยผ่านกระบวนการซ่อนเร้น ใช้การเสนอร่างพระราชบัญญัติแก้ไขกฎหมายอาญามาตรา 112 เข้าสู่สภา ซึ่งการรณรงค์มาตรา 112   การตั้งม็อบ การตั้งขบวนต่างๆ ที่เกิดขึ้น เมื่อเจตนาต้องการทำลายการปกครองก็เท่ากับว่า มีเจตนาที่ไม่ดี มีเจตนาที่จะไม่ให้การเมืองมีอยู่

“การที่จะกล่าวอ้างว่า เป็นข้อขัดแย้งทางการเมือง มองว่าไม่ใช่ เมื่อคุณทำลายการปกครอง ไม่ให้การเมืองมีอยู่ ข้อขัดแย้งก็จะไม่มีอยู่ตามมาด้วย แต่คณะนิติบัญญัติที่กำลังพิจารณาร่างกฎหมายนิรโทษกรรม ในชั้นกรรมาธิการกำลังมองว่า การปกครองยังมีอยู่ ความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจกันในทางการเมืองก็เลยยังมีอยู่

หากประสงค์ที่จะล้างความขัดแย้ง ปลดปล่อยความวิตกกังวลต่างๆ เพื่อให้บ้านเมืองเกิดความสงบสุข ซึ่งต่างกับคณะรณรงค์ 112 ตนจึงเห็นว่าหากได้มีการบรรจุความผิดมาตรา 112 เข้าสู่กฎหมายนิรโทษกรรม ตนจะตามไปดำเนินการบางอย่าง แต่ไม่ขอเปิดเผยว่าจะดำเนินการอะไร”

เมื่อถามว่ามองว่าการแก้มาตรา 112 โดยชอบ ตามที่ศาลวินิจฉัยไว้ควรจะเป็นอย่างไร นายธีรยุทธ กล่าวว่า ยังเชื่ออย่างที่ศาลวินิจฉัยไปแล้ว ซึ่งไม่ได้ปิดประตูการแก้กฎหมาย  แม้กระทั่งการแก้มาตรา 112 เพียงแต่ลักษณะที่พรรคก้าวไกลได้เสนอและดำเนินการมีการประชาสัมพันธ์ไปยังสื่อสารมวลชน และใช้เป็นนโยบายหาเสียงมาตลอด ซึ่งพฤติการณ์ตรงนั้นกระทำไม่ได้ เช่น การย้ายหมวดไม่ได้ เพราะลักษณะที่พรรคก้าวไกลได้เสนอไว้ คือถอดออกจากความมั่นคงแห่งรัฐ ออกมาอยู่ในอีกหมวดหนึ่ง ซึ่งเขาตั้งเป็นอีกหมวดหนึ่งนั้นทำไม่ได้    

ศาลวินิจฉัยว่าเป็นเจตนาซ่อนเร้นที่จะจำแนกพระมหากษัตริย์ออกจากรัฐ เพราะศาลเคยวางบรรทัดฐานเอาไว้แล้วว่าสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับชาติ เป็นศูนย์รวมจิตใจของพสกนิกรและประชาชนของชาติ เป็นรากฐานของสิ่งต่างๆของการเมืองการปกครอง และความเป็นอยู่ ประเพณีต่างๆ ศาลจึงได้วินิจฉัยเอาไว้เบื้องต้น โดยใช้คำว่ามีโบราณราชประเพณี และนิติประเพณีสืบต่อกันมา ดังนั้น ความชอบที่หากจะแก้มาตรา 112 ก็คงจะต้องทำในทิศทางตรงกันข้ามที่ศาลวินิจฉัยเอาไว้