บทโพชฌังคปริตร หรือ โพชฌังคสูตร ถือเป็นบทสวดมนต์ที่ มีความศักดิ์สิทธิ์ และเก่าแก่ โดยเชื่อว่า อานิสงส์แห่งการเจริญพระพุทธมนต์บทนี้ จะช่วยรักษาโรค ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ สามารถสวดให้กับตนเอง หรือผู้อื่นก็ได้
ประวัติ บทโพชฌังคปริตร หรือ โพชฌังคสูตร
บทโพชฌังคปริตร เป็นคาถาที่เกิดจากการประพันธ์ขึ้นโดยโบราณาจารย์ จากโพชฌังคสูตรทั้ง 3 สูตร คือ มหากัสสปโพชฌังคสูตร ,มหาโมคคัลลาน-โพชฌังคสูตร ,มหาจุนทโพชฌังคสูตร โดยน้อมเป็นสัจกิริยา เพื่อให้พระปริตรเป็นธรรมโอสถ บังเกิดพุทธานุภาพ ขจัดโรคภัยไข้เจ็บให้อันตรธานหายไป เกิดเป็นความสุข สวัสดี ภายหลังได้เกิดความนิยมว่าเมื่อเจ็บป่วย ไม่สบาย ก็จะสวด บทโพชฌังคปริตร
บทโพชฌังคปริตร เป็นทั้งโอสถเป็นทั้งมนต์ เมื่อมีผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้าน เจ็บป่วย เป็นไข้หนัก ก็จะนิมนต์พระสงฆ์มาสวดโพชฌังคปริตรให้ฟัง หรือไม่ลูกหลานก็จะสวดโพชฌังคปริตรให้ฟัง แม้ในงานทำบุญอายุ พระสงฆ์ก็จะสวดพระปริตรบทนี้ เพื่อเป็นการคุ้มครอง ป้องกัน ไม่ให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บและให้มีอายุยืน ผู้ไม่ต้องการเจ็บป่วย และปรารถนา ความเป็นผู้มีอายุยืน โดยปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ จึงควรสวดบทโพชฌังคปริตรตามแบบอย่างพุทธสาวก
ความหมาย บทโพชฌังคปริตร
โพชฌังคสูตรทั้ง ๓ กล่าวถึงหลักธรรมที่ทำให้พระพุทธองค์ตรัสรู้ 7 ประการ
๑.สติ ความระลึกได้
๒. ธัมมวิจยะ การเลือกเฟ้นธรรม
๓.วิริยะ ความเพียร
๔. ปีติ ความอิ่มใจ
๕. ปัสสัทธิ ความสงบ
๖. สมาธิ ความตั้งใจมั่น
๗. อุเบกขา ความวางเฉย
บทสวดโพชฌังคปริตร
โพชฌังโค สะติสังขาโต ธัมมานัง วิจะโย ตะถา
วิริยัมปีติปัสสัทธิ โพชฌังคา จะ ตะถาปะเร
สะมาธุเปกขะโพชฌังคา สัตเตเต สัพพะทัสสินา
มุนินา สัมมะทักขาตา ภาวิตา พะหุลีกะตา
สังวัตตันติ อะภิญญายะ นิพพานายะ จะ โพธิยา
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา ฯ
เอกัสมิง สะมะเย นาโถ โมคคัลลานัญจะ กัสสะปัง
คิลาเน ทุกขิเต ทิสวา โพชฌังเค สัตตะ เทสะยิ
เต จะ ตัง อะภินันทิตวาโรคา มุจจิงสุ ตังขะเณ
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา ฯ
เอกะทา ธัมมะราชาปิ เคลัญเญนาภิปีฬิโต
จุนทัตเถเรนะ ตัญเญวะ ภะณาเปตวานะ สาทะรัง
สัมโมทิตวา จะ อาพาธา ตัมหา วุฏฐาสิ ฐานะโส
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา ฯ
ปะหีนา เต จะ อาพาธา ติณณันนัมปิ มะเหสินัง
มัคคาหะตะกิเลสาวะ ปัตตานุปปัตติธัมมะตัง
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา ฯ
ที่มา : เพจวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร