ราชกิจจาฯ ประกาศ พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน ใหม่ ลาคลอดได้ 120 วัน

ราชกิจจาฯ วันที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๘ พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน ฉบับที่ ๙ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราลงกรณพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานพระราชบัญญัตินี้มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา๒๖ ประกอบกับมาตรา๒๗ และมาตรา ๔๐ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย

เหตุผลและความจำเป็นในการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลตามพระราชบัญญัตินี้เพื่อเป็นการยกระดับการคุ้มครองลูกจ้างซึ่งเป็นประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศมีความมั่นคงในการทำงานและคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ซึ่งการตราพระราชบัญญัตินี้สอดคล้องกับเงื่อนไขที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๖ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยแล้ว

จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของรัฐสภา ดังต่อไปนี้

1. สิทธิลาคลอดบุตร เพิ่มเป็น 120 วัน

 วันลาคลอดสูงสุด มาตรา ๔ แก้ไขมาตรา ๔๑ กำหนดให้ลูกจ้างหญิงมีครรภ์มีสิทธิลาเพื่อคลอดบุตร ครรภ์หนึ่งไม่เกินหนึ่งร้อยยี่สิบวัน (120 วัน) หรือตามจำนวนวันที่กำหนดในพระราชกฤษฎีกา ค่าจ้างระหว่างลา: มาตรา ๗ แก้ไขมาตรา ๕๙ กำหนดให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างหญิงมีครรภ์ในวันลาคลอดตามมาตรา ๔๑ วรรคหนึ่ง เท่ากับค่าจ้างในวันทำงานตลอดระยะเวลาที่ลา แต่ไม่เกินหกสิบวัน (60 วัน) หรือตามที่กำหนดในพระราชกฤษฎีกา (ส่วนที่เหลือสามารถใช้สิทธิจากประกันสังคมตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง)

2. สิทธิลาต่อเนื่องเพื่อเลี้ยงดูบุตรที่ป่วย

ลาเพิ่ม 15 วัน: มาตรา ๕ เพิ่มวรรคสี่ของมาตรา ๔๑ อนุญาตให้ลูกจ้างหญิงที่ใช้สิทธิลาคลอดแล้ว มีสิทธิลาต่อเนื่องเพื่อเลี้ยงดูบุตรได้อีก ไม่เกินสิบห้าวัน (15 วัน) ในกรณีที่บุตรมีภาวะการเจ็บป่วยที่เสี่ยงต่อการเกิดโรคแทรกซ้อน มีความผิดปกติ หรือมีภาวะความพิการ โดยต้องแสดงใบรับรองแพทย์แผนปัจจุบันประกอบการลา

3. สิทธิ "พ่อ" ลาช่วยภรรยาคลอดบุตร

ลาได้ 15 วัน: มาตรา ๖ เพิ่มมาตรา ๔๑/๑ กำหนดให้ลูกจ้างมีสิทธิลาเพื่อช่วยเหลือคู่สมรสซึ่งคลอดบุตร ครรภ์หนึ่งได้ไม่เกินสิบห้าวัน (15 วัน) โดยใช้สิทธิก่อนหรือในวันที่ลา ภายในเก้าสิบวัน นับแต่วันที่คลอดบุตร (สิทธิการได้รับค่าจ้างระหว่างลาจะถูกกำหนดไว้ในมาตราอื่น)

4. คุ้มครอง "ลูกจ้างจ้างเหมาบริการ" ในหน่วยงานรัฐ

เทียบเท่าลูกจ้าง: มาตรา ๓ เพิ่มมาตรา ๔/๑ กำหนดให้กรณีที่หน่วยงานของรัฐ (เช่น ราชการส่วนกลาง, ภูมิภาค, ท้องถิ่น, รัฐวิสาหกิจ, องค์การมหาชน) จ้างบุคคลธรรมดาในลักษณะ จ้างเหมาบริการ หรือลักษณะเดียวกัน โดยมีการควบคุม กำกับ ดูแลการทำงาน หน่วยงานที่จ้างต้องดำเนินการให้บุคคลดังกล่าวได้รับสิทธิไม่น้อยกว่ากฎหมายคุ้มครองแรงงาน

 สิทธิที่ต้องได้รับ: ได้แก่ ค่าตอบแทนการทำงาน วันหยุดประจำสัปดาห์ วันหยุดตามประเพณี วันหยุดพักผ่อนประจำปี วันลาป่วย วันลาคลอด วันและเวลาทำงาน เวลาพัก ตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง

เขตอำนาจศาล: บรรดาคดีที่เกิดจากข้อพิพาทเกี่ยวกับสิทธิและหน้าที่ตามมาตรานี้ ให้อยู่ใน เขตอำนาจของศาลแรงงาน