อยู่กับปัจจุบัน : ‘ป้อม-เกาะโต๊ะ’ : ฉายานี้ (ท่าน) ได้แต่ใดมา!?

เขามาแล้ว ทักษิณมาแล้ว...เมื่อมาแล้วก็ต้องทำอะไร?ให้ดูมันดุเดือดเลือดพล่านหน่อย ไม่งั้นก็ไม่สมราคา “นายใหญ่” ที่ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา เจอแต่เรื่องหนักๆ มิหนำซํ้ายัง “เร่ร่อน” เป็นสัมภเวสี ไม่มีที่อยู่แน่นอนเสียอีก

3-4 วันมานี้ เลยได้เห็น “ทักษิณ ชินวัตร” และครอบครัวเคลื่อนไหวในอัตราถี่เป็นพิเศษ เริ่มต้นจากทักษิณ โพสต์เฟซบุ๊กในโอกาสครบรอบ 12 ปีรัฐประหาร คมช. (จาก 19 กันยายน 2549 ถึง 19 กันยายน 2561) บอกว่า

“วันนี้ (18 ก.ย.) ผมอยากให้ทุกท่านลองวางใจให้เป็นกลาง แล้วหลับตานึกว่าจากวันนั้นถึงวันนี้ ท่านคิดว่าประเทศไทยเจริญขึ้นแล้วหรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นระบบการศึกษา ระบบราชการบริการประชาชน ยาเสพติดการสาธารณสุข กระบวนการยุติธรรม เศรษฐกิจของท่านเองรวมถึงความสุขของท่านและคนรอบตัวท่าน สุดท้ายคือ ศักดิ์ศรีประเทศและความภูมิใจของท่าน

เรามีการปฏิวัติ 2 ครั้งใน 12 ปี ปฏิวัตินายกฯ ที่เป็นพี่น้องกันและได้รับความนิยมสูงสุดในประวัติศาสตร์การเมืองไทย แน่นอนมีคนได้ดีและรํ่ารวยจากการปฏิวัติทั้ง 2 ครั้ง แต่คนที่แย่ลงในหลายมิติมีมากกว่า และไม่สำคัญเท่ากับประเทศไทยที่เรารักถูกมองแย่ลงในสายตาคนทั้งโลก...แล้ววันนี้เราชํ้ากันพอแล้วหรือยัง ประเทศชํ้าพอแล้วหรือยัง รอยยิ้มของไทยที่เรียกว่ายิ้มสยามหายไปไหนหมด


ในโอกาสครบรอบ 12 ปีนี้ ผมขอเปิดอก ว่าผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศไทยเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนั้นผมต้องสูญเสียความสุข ความอบอุ่นในครอบครัวผม ที่พ่อแม่ลูกเราอยู่ด้วยกันอย่างอบอุ่นมาตลอด ต้องมาพรากจากกัน ผมเสียใจที่คนที่รักผม สนับสนุนผมถูกรังแก แต่คงไม่เสียใจเท่าประเทศที่ผมรัก แผ่นดินที่ผมเกิด และเติบโตมา ซึ่งครั้งหนึ่งได้ทำหน้าที่นายกรัฐมนตรี ต้องมาตกอยู่ในสภาวะแบบนี้

ถึงแม้ว่าผมมีอายุที่กำลังก้าวเข้าปีที่ 70 แล้ว แต่ผมเสียดายประสบการณ์ที่สั่งสมมาทั้งชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 12 ปีที่ออกมา ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชน ขอขอบคุณพี่น้องประชาชนที่ 12 ปีแล้วยังไม่ลืมผม ยังส่งผ่านความรักความปรารถนาดีมาถึงกันเสมอมา สุดท้ายนี้ผมขออโหสิกรรมให้กับทุกคนที่ให้ร้ายกลั่นแกล้งผมมา ณ ที่นี้ด้วย...”
พูดแบบนี้ ก็เจอหมัดสวนสิครับ เพราะตามจริง “ทักษิณ ชินวัตร” ไม่ควรเป็นฝ่ายตั้งคำถามใดๆ หากแต่ควรจะเป็นฝ่ายที่ตอบคำถามต่างๆ มากกว่า โดยเฉพาะสิ่งที่ตัวเขาและรัฐบาลทำไว้ก่อนหน้านี้ นับตั้งแต่พรรคไทยรักไทยและทักษิณ ขึ้นครองอำนาจฝ่ายบริหารเป็นรัฐบาลต่อเนื่อง 2 สมัย จนต่อมาก็ทั้งซื้อทั้ง“ดูด” ส.ส จนจัดตั้งรัฐบาลพรรคเดียว ทำให้สามารถออกกฎหมายหรือแก้ไขกฎหมายได้ตามใจชอบ

ส่วนคนที่ออกมาโต้ ก็ไม่ใช่โนเนม แต่คือ “พี่ใหญ่-บิ๊กป้อม” พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกฯ และรมว.กลาโหม ที่รู้ไส้รู้พุงกันมานาน ทั้งในฐานะเตรียมทหาร รุ่น 7 (ทักษิณเป็นเตรียมทหาร รุ่น 10) เป็นผบ.ทบ.ในยุครัฐบาลทักษิณ ที่ออกมาสวนหมัดว่า “...บ้านเมืองที่วุ่นวายอยู่ทุกวันนี้เป็นเพราะใคร แต่ไม่ใช่พวกเรา (คสช.) แน่นอน เพราะพวกเราไม่ได้เกี่ยวข้อง เราออกมาแก้ไขปัญหาให้กับประเทศชาติ”
เจอโต้ (กลับ) แบบนี้ ทักษิณก็โพสต์ทวิตเตอร์ โต้กลับทันที ว่า “ท่าทีและนํ้าเสียงขึงขังน่ากลัวจัง ไม่นุ่มนวลอ่อนหวานเหมือนตอนมาเกาะโต๊ะขอเป็น ผบ.ทบ. เลย...” เหน็บกันตรงๆ แบบนี้ มองผิวเผินเหมือน “นายใหญ่” ต้อง การประจาน “พี่ใหญ่” ว่า ได้เป็น ผบ.ทบ. เพราะมาเกาะโต๊ะด้วยท่าทีนุ่มนวลอ่อนหวาน และยังแสดงความเหนือกว่าในความเป็นนายกฯ

หากแต่ในความเหนือกว่า ระหว่างคน 2 คนที่ออกมาประหมัดกัน มันสะท้อนอะไร? หลายอย่างมากกว่านั้น กล่าวคือ ทักษิณคิดว่าใครจะได้อะไร? จากการใช้อำนาจของตัวเอง ต้องได้มาด้วยการประจบประแจง อย่างอ่อนหวานเท่านั้น (ซึ่งเป็นอำนาจที่เที่ยงธรรมของทักษิณ) ขณะที่บิ๊กป้อมตอนอยู่กับทักษิณ ก็ปิดหูปิดตาไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น ยิ่งตอนนี้อยู่กันคนละ “ขั้ว-ฝ่าย” ก็ยิ่งต้องทำเป็นเปิดหูเปิดตากว้าง แต่ปิดตาเฉพาะเรื่องบางเรื่อง...
อาทิ เรื่องเครื่องตรวจวัตถุระเบิด GT-200 เรื่องเรือเหาะที่เหาะไม่ได้ เรื่องรถถังที่บริษัทเลิกผลิต เรื่องตั้งบริษัทรับเหมาในค่ายทหาร ฯลฯ เรื่องต่างๆ ประดานี้ ต้องปิดหูปิดตาตัวเองก่อน จึงสามารถปิดตาชาวบ้านได้

ทักษิณเหน็บ “บิ๊กป้อม” แบบรู้ทั้งรู้ว่า จะถูกโต้กลับ แต่ไม่เหน็บก็ไม่ได้ เพราะหมัดแย็บมีเสียงเชียร์และหาเสียงได้ระดับหนึ่ง ถ้าช้าไปอาจถูกจับมือแพ้น็อก เนื่องจากอยู่ในสถานการณ์ถูกรุกฆาต จาก “รัฐบาล-คสช.” ทุกด้าน ต้องพยายามเปลี่ยน “เกม” ให้หลุดออกจากมุมอับ...ประหมัดระหว่าง “นายใหญ่ VS. พี่ใหญ่” ครั้งนี้ จะให้สรุปว่าไงดี? ใช้คำว่า “เอ็งชั่ว-ข้าเลว” คงพอได้นะครับ

|คอลัมน์ : อยู่กับปัจจุบัน
| โดย : พงษ์ศักดิ์ ศรีสด
|หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ฉบับ 3403 หน้า 16 ระหว่างวันที่ 23-26 ก.ย.2561