นายอิศเรศ รัตนดิลก ณ ภูเก็ต เปิดเผยผ่านเฟสบุ๊กส่วนตัว (Isaras Rattanadilok ) โดยระบุเป็นความเห็นของประชาชนคนหนึ่งว่า การชนะสงครามโดยไม่ต้องรบ ถือเป็นชัยชนะที่ยั่งยืนกว่า เพราะไม่ได้เกิดจากการทำลายล้าง แต่เกิดจากการสร้างความเข้าใจและการใช้สติปัญญาในการเอาชนะ
“การชนะสงครามโดยไม่ต้องรบ เน้นการใช้กลยุทธ์และปัญญาในการเอาชนะศัตรูโดยไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทหารในการต่อสู้ แต่ใช้การวางแผน การสร้างความแตกแยก ระส่ำระสายในหมู่ศัตรู หรือการใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ศัตรูอ่อนแอและพ่ายแพ้ในที่สุด” (ตำราพิชัยสงคราม / ซุนวู)
ความขัดแย้งระหว่างไทยและกัมพูชา ก็คงไม่ต่างกัน หากนำกลยุทธ์ของ“ซุนวู”มาใช้เพื่อกำหลาบกัมพูชา ก็เชื่อว่าจะเกิดชัยชนะ โดยไม่ต้องรบได้เช่นกัน เพียงแต่ต้องใช้ความอดทน และความมีวุฒิภาวะที่หนักแน่น อย่าหลงเหลี่ยม หลงกล หลงเกมส์ ที่เขาพยายามวางดักไว้
การทำสงครามจิตวิทยา อย่างต่อเนื่องของ“ผู้นำทางจิตวิญญาณของกัมพูชา ในหลากหลายมิตินั้น ทำให้คนไทย ( บางกลุ่ม ) เกิดอารมณ์เคียดแค้นชิงชังกัมพูชาและมุ่งที่จะใช้กำลังทางทหารเข้าต่อกร เพื่อทำให้ปัญหาจบลงอย่างเบ็ดเสร็จแต่หารู้ไม่ว่า นั่นคือ ”กับดัก“ พวงใหญ่ ที่หากลงไปติดแล้ว ยากที่จะกลับขึ้นมาได้
ทั้งนี้เพราะหากไทยใช้ความรุนแรงเมื่อไหร่ กัมพูชาจะมีความชอบธรรมในการเสนอต่อสังคมโลกทันทีว่า ไทยรุกรานเขา
ข้อเสนอที่จะขอให้ศาลโลกวินิจฉัยเรื่องพื้นที่ปัญหา 4 จุด จะได้รับการสนับสนุนจากนานาชาติ และไทยจะถูกบีบให้ยอมรับในสิ่งที่เขาต้องการทันที เช่นกัน แม้ไทยจะอ้างว่า เราไม่ได้เป็นสมาชิกใน ICJ แล้วก็ตาม แต่ด้วยแรงกดดันจากนานาชาติในทุกมิติ ก็ยากที่ไทยจะทัดทานได้
ดังนั้น หากไทยเลือกที่จะจัดการกับกัมพูชาอย่างชาญฉลาดแล้ว การทำให้“จุดอ่อน”ที่เขามีอยู่ (ทั้งมิติทางเศรษฐกิจ ทางสังคม รวมถึงทางการเมือง) ให้อ่อนแรงลง จึงควรเป็นทางเลือกในการจัดการมิตรข้างบ้านตนนี้ มากกว่าการใช้กำลังไปประหัตประหาร
การตัด“ท่อน้ำเลี้ยง”ทางเศรษฐกิจ ทั้งที่เป็นเศรษฐกิจบนดินและโดยเฉพาะเศรษฐกิจใต้ดินบริเวณชายแดน จึงเป็นแนวทางการจัดการที่สามารถเอาชนะเพื่อนบ้านที่ก้าวร้าวตนนี้ได้ โดยไม่ต้องไปสู้รบ ให้สิ้นเปลืองอารมณ์ความรู้สึก รวมถึงเกิดความสูญเสียโดยไม่จำเป็นใดๆ
เมื่อเรายังมีทางเลือกที่จะจัดการได้มากกว่าและมีประสิทธิภาพมากกว่าการทำสงครามก็ควรเลือกทางเลือกที่ได้เปรียบในทางยุทธศาสตร์จัดการปัญหาความขัดแย้งครั้งนี้ ตามกลยุทธ์ที่ “ซุนวู”ได้ประดิษฐ์เป็นแนวคิดไว้ให้แล้ว มาเป็นยุทธวิธีในการจัดการ
การทำสงครามด้วยอาวุธประหัดประหารกัน จึงไม่ใช่ทางออกของการแก้ไขปัญหานี้ การทำสงครามและชนะสงครามด้วยการไม่รบคือ การรบที่ยิ่งใหญ่