กินข้าวโรงแรม

อดีตกาลผ่านมา โรงแรมอย่างว่า Hotel นั้นมิใช่เปนแค่เรือนพักผู้มาเยือน (guest house) แต่เพียงเท่านั้น ทว่ากลับบ่งนิยามความหมาย_อัครสถานอันนักเดินทางผู้ในสมองกลุ้มกังวลแก่ความเสี่ยงแลเภทภัยยามเมื่อไปพำนักต่างถิ่นสามารถนอนหลับเต็มตื่น บนความไว้วางใจ

วางใจในห้องพักปลอดเรือดไร
วางใจในเวรยามเฝ้าคุ้มครอง
วางใจในการพเน้าพะนอ เด้งรับช่วยเหลือบริการมิเเชเชือน
วางใจในอาหารและน้ำสะอาด _และ/หรือ_อร่อยรสโอชาอย่างว่าสมมาตรฐานงานโลกสากล

กับข้าวโรงแรมสิบๆปีมานี้ แลคล้ายว่าเปนของ signature อย่างว่าสลักลายเซ็น หากินที่ไหนมิใคร่ได้ มีแต่จำเพาะอยู่ในที่โรงแรมนั้นๆ
 

อร่อยถูกปากหรือไม่นั่นส่วนหนึ่ง แต่ด้วยบรรยากาศ หะรูหะรา สำรับคันค้อนเต็มตื้น และหวิวเบาในกระเป๋า (หลังเช็คบิล) ย่อมเปนลักษณะอันสนองความต้องการอีกอย่างหนึ่งของคนไปกินข้าวโรงแรม

โรงแรมอย่างว่า Ritz ก่อนจะเปนที่ Ritz คาร์ลตัน ได้แต้มทะลุเกินห้าดาวมานานกว่าสามทศวรรษ Ritz ปารีสสืบบรรยากาศผู้ดีเก่าที่ยังมั่งคั่ง_ไม่ยอบแยบ ผ่านกลอนประตูและลูกบิดคร่ำคร่าหนาถึกซึ่งมีระบบอิเลกทรอนิกส์แฝงรหัสความปลอดภัยซ่อนซุ่มคลื่นไฟฟ้า งานบริการเลอเลิศขนาดเก็บเสื้อผ้าที่ถูกโยนลงตะกร้าไปซักอบรีดกลับมาคืนส่งอย่างพิถีพิถัน _แน่นอนว่าเนคไทยับที่แขวนทิ้งไว้ระหว่างวันซึ่งเจ้าของออกเดินทางไปกิจธุระข้างนอกก็ได้รับการปฏิบัติด้วยละอองไอน้ำร้อนให้เรียบรื่นพร้อมใช้เช่นกัน
 

แทรกไว้ ณ บรรทัดนี้ ว่า โรงแรมระดับจารีตโบราณนั้น หากผู้มาพักถอดรองเท้าวางไว้หน้าห้องเมื่อไร นั้นหมายถึง หน้าที่_หน้าที่ของเจ้าพนักงานโรงแรม จะต้องนำไปขัดถูให้สะอาดเงาวับ แล้วนำมาส่งคืนแบบกลับปลายหัวหันหลังให้ประตูห้องเพื่อมูลนายเจ้าของพร้อมสวมสอดใช้งานยามเช้าตื่นมา
 

ฝรั่งวางใจผิดในจารีตนี้_มาถอดวางไว้นอกห้องที่โรงแรมเมืองร้อน_หายสูญ 55
 

ความบริการเลอเลิศนี้ หมายรวมถึง ท้องไส้ที่ทะลึ่งหิวโหยร้อนรนขึ้นมายามตีสองครึ่งจากอาการเจ็ทแล็ค แล้วประสงค์จะได้ไข่กวนร้อนๆบรรเทาอาการสักจาน room services ก็ยังพร้อมยินดีนำส่งถึงห้องอย่างเงียบเชียบไร้เสียงก้าวเดินบนรถเข็นสีเงินยวงปูผ้า และอุปกรณ์การกินครบชุด และไม่เคยลืมปักกุหลาบแดงหนึ่งดอกในเเจกันตั้งเคียงคู่มาบริการ
 

ใช่_ Fish(es) & Chips ปลาชุบและมันทอดของ โรงแรม Claridge’s กลางกรุงลอนดอน กาลก่อนนั้นยังเสิร์ฟมาในกรวยกระดาษของหนังสือพิมพ์ Daily Mirror โดยเฉพาะ แหม่_บรรยากาศกรุ่นกริ่นผู้ดีศักดินา

และ ใช่_ ในวันเวลาเดียวกัน ของ Mayfair Regent มหานครนิวยอร์ก มีสบู่โรยกลิ่น หลากก้อนให้ผู้เช่าเลือกฟอกกายตามรสนิยมจมูก! พร้อมบริการร่มดำแจกให้ใช้ฟรีในวันที่ฝนโปรย
 

ก่อนที่ แมนดาริน จะ โอเรียลเต็ล ห้องอาหารอย่าง Chinese man Wah ของแมนดาริน เกาะฮ่องกง ไม่มีการปฏิเสธลูกค้าผู้หิวโหยกะทันหันที่ไม่ทันจอง-booked- /- reserve-  ล่วงหน้า
 

ผู้กำกับห้องอาหารจะหาทางรักษาไมตรีอย่างว่าไม่มีกิริยาตัดรอนพอสมกับไม่ออกอาการลนลานดิ้นรนจัดหาที่นั่งสำรอง เขาอธิบายความเต็มเเน่นอย่างสุภาพ พร้อมหลิ่วตาให้เธอ(ลูกคณะ) ซิกแซกหาที่นั่งให้จนได้ โดยมักบอกว่าขอเวลา 15 นาที ซึ่งจะสำเร็จในเวลา 7 นาทีครึ่งก่อนความคาดหวังลูกค้าเสมอไป  นี่ไงความวางใจที่นักเดินทางผู้มั่งคั่งมีให้แก่กิจการโรงแรม  สามเดือนก่อนในบริเวณเดิม (พ.ศ. 2562) หลังพากันเดินออกจากตึกอเล็กซานดร้าเฮ้าส์ไปเข้าหา มื้อกลางวันท่ามกลางความพลุกพล่านธุรกิจ ณ แมนดาริน โอเรียลเต็ล เซนทรัล ฮ่องกง ค่านิยมเช่นว่านี้ยังคงมีเหมือนเดิม เจ้าชายไมเคิล แห่งฮอร์ฟบวก_ลอเรน ทรงยืนรอพร้อมกันในเวลา 7 นาทีครึ่ง ( ซึ่งไม่ถือว่านานหากมีบทสนทนาที่ออกรส )ก่อนได้รับการนำเสด็จ/เชื้อเชิญเข้าที่นั่งร่วมกัน โดยทั้งสองคนที่ตัดสินใจกะทันหันมิต้องแสดงตัวหรือลำเลิกความเปนลูกค้าเก่าแก่ให้ต้องรู้สึกถึงความสำคัญจนต้องบริการเปนพิเศษแต่อย่างไร
 

วันรุ่งขึ้นจึงพากันย้อนไปรับบริการในบรรยากาศกรุ่นอภิสิทธิ์เช่นนั้นอีกครั้ง_ครานี้อาจจะด้วยความผนวกเปนโอเรียลเตลเเล้วหรือไรไม่ทราบ_เขาเสนอให้ลองแกงเขียวหวานไก่และผัดไทยกุ้งสด!
 

ก่อนโรงแรมหมวกเจ๊ก สยามอินเตอร์คอนติเนนตัลจะถูกทุบหายกลายเปนห้างพารากอน กับข้าวจานฝรั่งในวัฒนธรรมอย่างว่าฝรั่งอ้างว้างคิดถึงบ้านได้กินแล้วหายโศก เขาประจงสร้างสรรค์ไว้แถวนี้
 

พอๆกับ รีเจนท์ _ในชื่อใหม่โฟร์ซีซั่นส์ ในชื่อใหม่กว่า อนันตรา ถึงเวลาเล่นคริสต์มาส ต้นสนแต่งไฟ ต้องมานี่ วิ่งเล่นซุกซนข้ามไปห้างที่หรูที่สุดในเมือง อย่างเพนนินซูล่า พลาซ่าหลังคาสีคราม อาจจะได้ช็อกโกแลต โกดิวา ตราคนขี่ม้าชั่งน้ำหนักขายเปนขีดราคาแพงระยับอย่างติดทองมาเปนของบำรุงใจหายเศร้าฟันหลอ
 

โรงแรมยุคเดียวกันแต่ไม่หรูเฟ่ ยังทำขนมปังสไตล์เดิมกินเอง มีอยู่ คือ ฟลอริด้า ถ. ศรีอยุธยาตัดพญาไท รับประทานกับซี่โครงอ่อนอบย่างเปื่อยนุ่มชุ่มเครื่องปรุงนาม เบบี้ แรค - roasted
 

บางโรงแรมซ่อนตัวอย่างเสงี่ยมในสุขุมวิท ซ. 4 ท้ายซอย ทำเครปบีบมะนาวรสชาติคลาสสิกมาจะครึ่งศตวรรษ นาม รร. แอตแลนต้า อารมณ์เดียวกันที่เชียงใหม่เวลานั้นการไหลบ่าของภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นแบบเชน เฟรนไชส์ยังไปไม่ถึง ปวงพ่อเลี้ยงและสล่าไม่ว่าจะผู้ดีผู้ร้ายค้าขายได้เงินต้องไปละลายลงชิมรสที่ห้องอาหารญี่ปุ่นโรงแรม ได้ทั้งดุสิต และ ดิเอมเปรส ช้างเผือกช้างคลาน_เหนื่อยมากช้างก็ม่อย55
 

คล้ายๆกับห้องโชกุน รร. ดุสิตธานี กับข้าวญี่ปุ่นฝีมือโรงแรมยังคลาสสิก จนนาทีสุดท้ายหัวปลาต้มซีอิ้วโรยผงลูกจันทน์ป่น ยังมีให้บริการก่อนการซื้อขายตัวอาคารและเปลี่ยนโมเดลโครงสร้างธุรกิจ

ที่เมืองตรังก่อนนี้มีโรงแรมจีนเล็กๆอย่างว่าเปนห้องแถวชิโนโปรตุเกสหลายๆห้องต่อ ห้องกินข้าวมีโต๊ะไม้กลม เก้าอี้เชคโก ยังรฤกได้ถีงราดหน้าโปะปวงอาหารทะเลชามโตนั้น ว่า มีรสวิเศษ ครั้นโตขึ้นแล้วกลับไปหากินเเลเหมือนว่าย้ายหาบเลิกกิจการไป
 

รสชาติทำนองเดียวกันยังพอหารับประทานได้ในนามซุปเปอร์ราดหน้า(จักรพรรดิ) ที่ประเคนใส่ของทะเลทั้งกุ้งโตๆ ปลาเก๋าหั่นชิ้นๆ หมึกขาว แลเนื้อปูปั้นๆ ณ โรงแรมธรรมรินทร์_ธนา ในบรรยากาศห้องโอฬารติดแอร์
 

ที่สุราษฎร์ โรงแรมสยามธานีที่ห้องอาหารกึ่งคาเฟ่ยังคงให้บริการปลาจาระเม็ดใหญ่ หม้อไฟ ลวกในน้ำซุปใส่ผักกาดดอง เปน signature มาจนบัดนี้ กินกับสะตอผัดกุ้ง และล้างปากด้วยกล้วยหอมทอดฝีมือเก่า
 

โรงเเรมรีเจนท์ ทางไปแม่ริม เชียงใหม่ ยังใช้ควายทำนา โชว์แขก ที่ระเบียงนั้นสมควรพาเพื่อนฝรั่งฮ่องกงมาดื่มกาแฟสด ชมควายและคนทัศนา เพื่อ ไว้คราวเราไปฮ่องกงให้เขาพาไปเลี้ยงคืนในบรรยากาศทำนองเดียวกันบ้างที่ รร. เพนนินซูล่า วิวอ่าววิคตอเรีย  Signature บางอย่างนั้นดังเงียบๆ เหมือนยุคเก่าๆเขาจะกินนกไก่ทุ่ง_ grouse ต้องหากินเอาในห้องอาหารชั้นสองของโรงแรม ดุ๊กส์ ถ. เซนต์เจมส์ในอังกฤษ หรือจะกินนกไก่ฟ้า_pheasant ต้องโทรไปสำรองโต๊ะที่ โรงแรม cannought ย่านเมย์แฟร์ กรุงลอนดอน ตามวัน_เวลาฤดูกาลที่กำหนด 
 

กินข้าวโรงแรมมักให้บรรยากาศโอ่โถง เปนทางการ เจือสุขุม ตัดความวุ่นวายขายขนมอย่างร้านอาหารอันจ้อกแจ้กจอแจออกไปเสีย จึงเหมาะสมแก่การเดินงานธุรกิจเปนที่ตั้ง สำรับกับข้าวเปนที่รอง
 

ใครค่อนขอดว่า ไม่อร่อย สู้ร้านยาจกข้างคลองเปรมประชากรไม่ได้ ราคาก็แพงกระเป๋า ยังงู้นงี้ เราชาวโรงแรมก็อย่าได้เสียกำลังใจ ขอได้เข้าใจว่าคนอีกลักษณะชีวิตหนึ่งนั้นเขาไม่ได้กินแต่ตัวอาหาร เขากินตัวบรรยากาศเข้าไปด้วย แม้อาหารจะด้อยอร่อยเอร็ดตามความคิดเช่นว่านั้นบ้าง ราคาแพงไปบ้างตามปวงเขาก็ว่า_ช่างเถิด
 

ในบรรยากาศเช่นกับข้าวโรงแรมนั้น เงินหนักๆของคนกินเขาจ่ายเพื่อเอาไว้ต่อเงินกันต่างหาก.

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 42 หน้า 18 ฉบับที่ 3,823 วันที่ 2 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 2565