หลังจากที่พ้นค่ำคืน ที่ตรัสรู้ธรรมทั้งปวงแล้ว พระพุทธเจ้าได้อุบัติขึ้น ในยามเช้านั้น และเปลี่ยนจาก เดิมที่เคยเป็นเจ้าชายสิทธัตถะมาเป็นอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ สิ่งแรกที่ทรงปฏิบัติในหัวรุ่งนั้น คือ การเดินจงกรม ท่าทางกริยาการเดินเหมือนสิทธัตถะทว่าทุกก้าวย่างที่เดินนั้นจิตใจไม่เหมือนสิทธัตถะเพราะปราศจากภาวะแห่งความทุกข์ทั้งปวงแล้ว
ความสุขล้ำที่ปรากฏเหนือสุขทุกภาวะทั้งปวงที่บนโลกมี เรียกว่าบรมสุข หรือ จะเรียกอะไรก็ตาม ภาวะแบบนั้นถ้าใครทำตามได้จะเบาทั้งกายทั้งใจโดยแท้
ในยุคพุทธกาลคนที่รู้เห็นตามพระพุทธเจ้ามีมากพอควร ในจำนวนนั้นคนที่มีความรู้มีฐานะและการศึกษาไม่ถึง 5% นอกนั้นเป็นคนธรรมดาที่ไม่รู้หนังสือไม่ค่อยมีฐานะอะไรเท่าไหร่นัก
นั่นเท่ากับว่า ธรรมะของพระพุทธองค์ บุคคลที่จะรู้ตามได้นั้น ไม่ได้เกี่ยวกับฐานะ ไม่ได้เกี่ยวกับความรู้ ใดๆ เลย ทุกอย่างอยู่ที่ความพร้อมของคนคนนั้นว่าพร้อมที่จะไปรู้เห็นธรรมหรือไม่ต่างหาก
คนในยุคนี้ยิ่งเรียนรู้ธรรมะยิ่งกลับพอกไปด้วยอัตตาตัวตนทั้งที่เป้าหมายของธรามะยิ่งเรียนยิ่งลดอัตตา เพราะการเรียนที่มุ่งจำศัพท์แสงทางบาลีสันสกฤตยิ่งจำยิ่งเกิดอัตตาเพราะว่า ถือตัวถือตนเป็นคนรู้
แต่ยิ่งรู้ก็เหมือนคนไม่รู้อะไรเลยเพราะเนื้อแท้ตัวธรรม ต้องเห็นไม่ใช่ต้องรู้ เห็นตามความเป็นจริงที่ขับเคลื่อน เห็นตามความเป็นจริงที่ปรากฏ เห็นสดๆตรงนี้แล้วก็วางในสิ่งที่เห็น แบบนี้จึงเรียกว่า
"เห็นสักแต่ว่าเห็น"
ในความเป็นเถรวาทของไทย หลายสิ่งอย่างนั้นมั่นคง แต่เป็นความมั่นคงที่เกิดมาจากความผิดเพี้ยนเขียนใส่เติมเพิ่มทีหลังหลายอย่าง กระทั่งข้อธรรมบางอย่างผิดไปเมื่อนำเทียบกับเถรวาทพม่า ลาว เขมร ศรีลังกา แม้แต่ในอินเดียที่เป็นบ่อเกิดพระศาสนาเองก็ตาม
จะด้วยพระเถระผู้ใหญ่ห่วงแต่ยศตำแหน่งแต่ไม่เคยห่วงธรรมอันถูกต้องหรือไม่ บอกแนะให้เอาบุญ ลองจัดสัมมนาพระเถรวาทและมหายานจากทั่วโลกกลั่นกรองข้อธรรม จะเห็นธรรมแท้ๆ ปรากฏ และไม่มีความจำเป็นที่จะเชิญแต่ฝ่ายมหาเปรียญอย่างเดียวฝ่ายอรัญวาสีที่มีความน่าเชื่อถือก็ควรนิมนต์ด้วย วางแนวทางให้ดีก็จะได้พบธรรมแท้ๆ ทั้งสิ้น แล้วธรรมนั้นจะนำให้ผู้คนนั้นเอาไปปฏิบัติได้อย่างมั่นใจ
แต่เสียดายอย่างที่ว่า พระเหมือนท่านเจ้าคุณพุทธทาสที่โลกยกย่องไม่มีแล้วในแผ่นดินไทยในวันนี้ จึงยากแท้ แต่ถ้าคิดจะทำก็ใช่เรื่องยากเพราะเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษจารย์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) อาจแนะนำให้ทำได้
ร่วมมือร่วมใจเพื่อให้ธรรมอันยิ่งปรากฏในแผ่นดินนี้ ส่วนพระสงฆ์ที่ฉันไป Live ไปในกรุงเทพฯ ก็อย่าไปให้คุณค่าอะไรมาก คำข้าวคาปากยังประกาศธรรม ย่อมผิดพระธรรมวินัยอยู่แล้ว