มนุษย์เราบางครั้งก็เข้าใจชีวิตเพียงแค่ด้านเดียว จึงทำให้ชีวิตดูเหมือนขาดไปซึ่งความบันเทิงธรรมทางจิตวิญญาณ
การมีความรู้ในทางโลก จบการศึกษา ปริญญา ก็ไม่ได้การันตีว่าชีวิตของเขาจะมีความสุขเสมอไป ความสุขของการดำรงชีวิตนั้นหาใช่แค่เพียงแค่เรื่องเงินเพียงอย่างเดียว
ในเมื่อเหรียญยังมี 2 หน้า ชีวิตของเราทุกคนก็ควรจะมีหลายๆด้าน เพราะชีวิตไม่ใช่ AI
ความสุขจึงเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ที่มนุษย์ทุกคนควรจะต้องเรียนรู้ผ่านทางด้านจิตใจ เพราะจะเป็นการเติมเต็มให้ชีวิตนั้นมีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้นในความเป็นมนุษย์
วิชาใจหน่วยกิตแรกที่มนุษย์ทุกคนต้องเรียนรู้และต้องลงมือทำคือ ความเมตตาในหัวใจ
เพราะความเมตตานี้บางครั้งมิได้จะเกิดขึ้นเพราะต้องให้อะไรไปจึงเรียกว่าเมตตา
แต่ความห่วงหาอาทร เห็นอกเห็นใจในยามทุกข์ตรม ที่เรารู้สึกสัมผัสได้นั้นก็สามารถทำให้เกิดความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกใบนี้ได้เช่นกัน
เมื่อความเมตตาเกิดขึ้นเราก็พร้อมที่จะหยิบยื่นคำปรึกษา รอยยิ้ม หรือการกระทำบางอย่างของเราช่วยเหลือได้
เพราะความเมตตาที่เกิดขึ้นในใจนี้จะทำให้สังคมและโลกหน้าอยู่ขึ้น ความเมตตานี้จะทำให้ไร้ซึ่งความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้มากขึ้น
เพราะความเมตตานี้จะทำให้การอยู่ร่วมกันนั้นสุขสงบอย่างแท้จริง
วิชาใจข้อนี้เป็นสิ่งสำคัญ เป็นพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ และที่สำคัญวิชาใจข้อนี้เป็นกำหนดแห่งบุญกุศลทั้งปวง
ก่อนที่จะหอบพาหัวใจไปเรียนรู้ธรรมะข้อสูงๆนั้น ลองถามตัวเองก่อนว่า เรามีเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกมากพอที่จะละลายความเห็นแก่ตัวของเราเองได้มากพอหรือยัง ถ้าข้อแรกนี้ยังไม่ผ่านก็อย่าได้หวังสิ่งใดเลยจากธรรมที่สูงกว่านี้เพราะจะเหมือนปลูกพืชที่ไร้รากแต่หวังจะชื่นชมดอกผล