สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 แม้จะมีทิศทางดีขึ้น จากมาตรการล็อกดาวน์และเร่งระดมฉีดวัคซีนให้คนไทย แต่ก็ยังไม่มีแนวโน้มว่ากลับสู่ภาวะปกติเมื่อไรและด้วยสภาพเศรษฐกิจ ทำให้หลายธุรกิจต้องปิดกิจการลงและลดต้นทุน ส่งผลให้สภาพจ้างงานอยู่ในภาวะที่ไม่มั่งคง เป็นความเสี่ยงกับ"ลูกจ้าง" ที่มีสิทธิถูกเลิกจ้าง"ได้ทุกเมื่อ
ข้อมูลจากสำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) รายงานตัวเลขการว่างงาน ไตรมาส 2 ปีนี้มีประมาณ 7.3 แสนคน คิดเป็นอัตราการว่างงาน 1.89% จำนวนนี้เป็นผู้ว่างงานมานานเกิน1 ปีสูงถึง 20% ขณะที่สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) รศ.ยงยุทธ แฉล้มวงษ์ ผู้อำนวยการวิจัยด้านการพัฒนาแรงงาน ฝ่ายการวิจัยทรัพยากรมนุษย์และพัฒนาสังคม ประเมินว่าอัตราการว่างงานปี 2564 อยู่ที่ 2.5-3% และจำนวนผู้ว่างงานอาจแตะถึง 1 ล้านคน หากการระบาดของไวรัสโควิด-19 ยังยืดเยื้อ
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องใกล้ตัวที่ต้องรู้ว่า หากถูกเลิกจ้าง หรือให้ออกจากงาน โดยไม่ได้มาจากความผิดของพนักงานหรือลูกจ้าง นายจ้างจะต้องจ่ายเงินค่าชดเชยเพื่อให้มีเงินใช้ในระหว่างที่ว่างงาน หรือเป็นเงินทุนในการหางานใหม่อย่างไร
เงินค่าชดเชยที่นายจ้างจะต้องชดเชย สามารถแบ่งออกเป็น 2 ส่วนใหญ่ ๆ และตามกฎหมายลูกจ้างต้องได้รับค่าชดเชย ดังนี้
1. ค่าชดเชยเมื่อเลิกจ้างกรณีทั่วไป (รวมถึงการเลิกจ้าง เพราะสถานการณ์โควิด - 19)
2. ค่าเสียหายจากการไม่บอกกล่าวล่วงหน้า
ข้อมูลจาก : พระราชบัญญัติ คุ้มครองแรงงาน (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2562 มาตรา 118 และมาตรา 17/1
มา : กระทรวงยุติธรรม, กระทรวงแรงงาน