“บ้านขนมปังขิง” ร้านกาแฟกึ่งพิพิธภัณฑ์บ้านไม้เก่า 106 ปี

เมื่อประตูบ้านไม้เก่าแก่รูปทรงสวยงาม  ชวนให้อนุรักษ์อายุ 106 ปี สะเดาะกุญแจเปิดออกต้อนรับผู้ที่สนใจเข้าชม ภายนอกสวยแล้วภายใน!!..สวยไหม?..อยากบอกเล่าให้ฟังว่าบ้านร้างหลังนี้อยู่มาช้านาน ซ่อนตัวท่ามกลางแมกไม้อยู่กลางเมือง..ย่านเสาชิงช้าตรงข้ามศาลาว่าการกทม. ตั้งอยู่ในซอยชุมชนโบสถ์พราหมณ์ เดินสวยๆ เข้าซอยมาราว 50 เมตร บ้านอยู่ทางขวามือ ขึ้นป้ายไว้ว่า “บ้านขนมปังขิง” ชื่อเดียวกับรูปทรงบ้านที่เป็นสถาปัตยกรรมแบบ Ginger Bread House ได้รับอิทธิพลมาจากทางตะวันตกช่วงรัชกาลที่ 4 รูปทรงนี้จะมีความโดดเด่นอยู่ที่การตกแต่งลวดลายฉลุที่สวยงามละเอียดอ่อน บนตัวบ้านที่คล้ายคลึงขนมปังขิงหรือคุ้กกี้ที่ชาวยุโรปมักจะทำกินในช่วงเทศกาลคริสต์มาส บ้านสไตล์นี้มักจะนิยมสร้างในหมู่คหบดี ขุนนาง ชนชั้นกลาง และปัจจุบันก็หาชมค่อนข้างยากแล้ว เพราะมาถึงชั้นลูกหลานมักไม่รักษาสมบัติเหล่านี้ไว้ส่วนใหญ่รื้อทิ้งไปจนหมด เป็นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่ง  

“บ้านขนมปังขิง” ทำไมถึงถูกบูรณะมาเป็นร้านกาแฟ เปิดให้ชนรุ่นหลังได้เข้าไปชมบรรยากาศบ้านสมัยโบราณ ชมกันแบบชิลๆ เรื่องนี้ “คุณวิรัตน์ คุณารัตนอังกูร” เจ้าของร้านเล่าให้ฟังว่าบ้านหลังนี้สร้างมาตั้งแต่ปี 2456 โดยอำแดงหน่าย สกุลเดิมคือสกุลพราหมณ์ เป็นภรรยาของรองอำมาตย์โท “ขุนประเสริฐทะเบียน(ขัน)” ท่านซื้อที่ดินเปล่าจำนวน 47 ตร.ว.มาจากหลวงบุรีพิทักษ์ ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินคนแรก หลังจากนั้นท่านขุนประเสริฐทะเบียนได้สร้างบ้านหลังนี้ขึ้นมา โดดเด่นด้วยลวดลายฉลุรอบบ้านสวยงามทีเดียว  และหากมีโอกาสเข้ามาชมร้านสังเกตุให้ดี..ตามช่องลมและรัวประตูทั้งหมดจะมีสัญลักษณ์ประจำตัวของขุนประเสริฐทะเบียนหรือคำว่า “ขัน” สลักเป็น “ขั-น”  ซ้อนทับกันอยู่ภายในวงกลม  ว่ากันว่านายขันท่านออกแบบเอง  มองดูแล้วคลาสสิกและดูร่วมสมัยกับปัจจุบันมากแทบไม่น่าเชื่อ

เมื่อปี 2506 บ้านถูกเวนคืนที่ดินไป 12 ตร.ว.เพื่อขยายถนนหน้าบ้าน ทำให้เหลือพท.แค่ 35 ตร.ว. พอปี 2507 อำแดงหน่ายถึงแก่กรรมลง..บ้านหลังนี้จึงถูกขายให้กับลูกหลานในตระกูลคือ ท่านผู้หญิงเพ็ชรา เตชะกัมพุช ต่อมาในปี 2533 นพ.สิทธิ์ เตชะกัมพุช สามีท่านผู้หญิงต้องการอนุรักษ์บ้านหลังนี้ให้กลับสู่สภาพเดิมมากที่สุดหวังดำรงไว้ให้เป็นสถาปัตยกรรมเรือนขนมปังขิงในแดนสยามกว่า 27 ปีที่บ้านหลังนี้ถูกปิดตาย และถูกใช้เป็นที่พักของพนักงานในคลินิกของท่านผู้หญิงเพ็ชรา ที่มาจากต่างจังหวัด แต่แล้วถึงเวลาหนึ่งพนักงานเหล่านั้นย้ายออก บ้านกลับมาทรุดโทรมอีกครั้ง ท่านผู้หญิงเพ็ชราจึงได้ยกบ้านเป็นมรดกให้กับคุณธนัชพร คุณารัตนอังกูร ในปี2560 จึงมาครุ่นคิดกันว่าจะทำอย่างไรให้คงสภาพบ้านไว้  ถ้าทำแล้วปิดทิ้งก็ทรุดโทรมแบบเดิม จึงปิ๊งไอเดียว่าเป็นร้านกาแฟดีที่สุด...จึงบูรณะอีกครั้งและคงสภาพบ้านให้เหมือนเดิมมากที่สุด แม้แต่ฝาไม้ก็ไม่ใช้สีใหม่มาทายังคงสภาพเป็นไม้เก่า เพื่อให้บ้านเป็นสีเดิมอย่างแท้จริง แนวคิดร้านกาแฟนี้จะขายเฉพาะเครื่องดื่มและขนมเท่านั้น  เพราะด้วยบรรยากาศของบ้านควรที่จะเป็นที่นั่งชิลๆ  ทานอะไรเบาๆ และที่สำคัญคือหากทำเป็นร้านอาหารต้องใช้ไฟก็เกรงว่าไฟจะไหม้อีก!!...

9 มกราคม 2561 ฤกษ์เบิกดิถีเปิดร้าน “บ้านขนมปังขิง” ..คุณวิรัตน์บอกว่าพอเปิดบ้านปุ๊บผู้คนที่อยู่อาศัยในย่านนี้ที่เห็นบ้านมาแต่อ้อนแต่ออกก็เข้ามาชมกัน และบอกว่ายินดีอย่างยิ่งที่เปิดบ้านให้ผู้คนรุ่นหลังได้ชมบ้านโบราณ แถมยังฝากบอกไปถึงผู้ที่มีบ้านโบราณอยากจะให้เก็บไว้เพราะสิ่งเหล่านี้มีคุณค่าทางจิตใจมหาศาลทีเดียว  และการเปิดบ้านเก่าๆ ให้คนได้มาชมมันเป็นเรื่องที่ดี..

สำหรับเครื่องดื่มและขนมนั้น  มาลองชิมกันว่าที่นี่มีดีอะไรให้ชิม...ขนมที่ร้านจะเป็นขนมที่ทำเองส่วนเค้กจะเป็นของญาติที่ชอบทำขนมนำมาส่งให้ โดยคอนเซ็ปต์ที่ร้านจะใช้จัดเซตให้ โดยมีขนมมงคล 8 คำ อาทิ จ่ามงกฏ ฝอยทองกรอบ กลีบลำดวน เป็นต้น และชาหนึ่งกา มีให้เลือกว่าจะเป็นชาเออร์เกรย์ หรือชาสตรอว์เบอร์รี่ เราเลือกชิมชาเออร์เกรย์ที่รสชาติหอมเข้ากับขนมไทยได้เป็นอย่างดี ส่วนขนมไทยที่มาพอดีคำ รสหอมกรุ่นกลิ่นเทียนอบแท้ๆ  แต่ละชนิดไม่หวานจนเกินไป หวานละมุนไม่ใช่หวานแหลมโดดเกินไป 

ในเซตมีขนมไทยอีก 1 ชุดมีให้เลือก 4 อย่าง คือบัวลอย+ไอศกรีมใบเตย เฉาก๊วย+ไอศกรีมชาไทย ลอดช่อง+ไอศกรีมกะทิ ตะโก้มี 3 หน้า+ไอศครีม  เลือกได้ 1 อย่างเราก็เลือกลอดช่องน้ำกะทิมาชิม ตัวลอดช่องตัวยาวเหนียวหนึบไม่ใช่แป้งร่วนๆ หอมใบเตย  หอมน้ำกะทิเป็นอย่างหนึ่งที่ควรลอง และในเซตยังมีขนมเค้กให้เลือกอีก2 ชิ้น  ขนมเค้กที่แนะนำและยังขายดีเสียด้วย คือเค้กช็อกโกแลต ฟัดส์ ชีสเค้ก+แมกคาดีเมีย ชีสเค้ก+เบอร์รี่  กาแฟที่นี่ใช้อาราบิก้า 100% ที่น่าลองชิม Midnight Iced, Iced Mint Macchiato ส่วนคนที่ไม่ใช่คอกาแฟก็ต้องลอง มินท์มะนาวโซดา เปรี้ยวซ่าขายดีมาก  ราคาเครื่องดื่มราคาเดียวทุกเมนูแก้วละ 95 บาท  ส่วนขนมเค้กชิ้นละ120 บาท

ลองไปนั่งชิมขนม จิบกาแฟ ชมบ้านเก่าอายุ 106 ปี ประหนึ่งเข้าชมพิพิธภัณฑ์ของเก่าแบบไม่เสียค่าเข้าเสียแค่ค่ากาแฟ  ซึ่งหาได้ยากแล้วในย่านกลางเมืองชิลๆ แบบนี้   ไปนั่งทางร้านก็เอาใจลูกค้ามากจากที่ไม่ติดแอร์ก็ต้องติดแอร์  แต่พื้นที่ไม่ติดแอร์ก็ยังมีให้นั่ง  แอบกระซิบบอกนิดร้านนี้ไม่รับจองจ้า....ต้องมารอคิวเองบางช่วงอาจยาวหน่อย  แต่ก็มีที่นั่งให้รอคิวกัน  มาถูกจังหวะก็ไม่มีคิวนะจ๊ะ...มาเถอะแล้วคุณจะหลงรักของโบราณ... 

หน้า 24 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 39 ฉบับที่ 3,457 วันที่  31 มีนาคม - 3 เมษายน พ.ศ. 2562