เน่าอย่างผู้ดี: ปูร์รีตุยส์ นองเบลอะ ( pourritune nable) 

เน่าอย่างผู้ดี เกิดมาแล้วก็ต้องตาย ตายแล้วก็ต้องเน่า_ไม่อยากจะเน่า เขาต้องเรียกหาฟอร์มาลีน เอามาฉีดมาแช่แค่ให้มันเลิกเน่าคงสภาพไปอย่างที่ต้องการ

ปลาสดในตลาดเวลาสิบๆปีมานี้ แช่ฟอร์มาลีน หมีกด้วย ปูด้วย โดยเฉพาะปูม้า _ด้วยมันว่ายตีกรรเชียงอยู่ในน้ำ ขึ้นบกมาพอเห็นฟ้าก็ตายเรียบ ไม่มีทนอยู่อย่างปูโคลนกระดุกกระดิกคายฟองอากาศฟอดๆ เลี้ยงชีพจร เผลอกินเข้าให้แล้วพิษยาสารนั้นแล่นเข้าหัวใจ ให้อาเจียนเวียนเกล้าของเหลวไหลออกทวารทั้ง 9 ทรมาทรกรรม

อันว่าแหนม คือ หมูเน่าประสมกับข้าวบูด กินอร่อยอย่างไร ในประดาโลกเมรัย ไวน์องุ่นมันก็เกิดแต่การบ่มน้ำบีบจากองุ่นพวงให้บูดเน่า _ferment ก่อนเข้ากรรมวิธีต่อไปฉันนั้นทางฝ่ายฝรั่งเศสนั่น ยังมีแคว้นแดนไกลอยู่แห่งหนึ่งนามกร ว่า โซนแตร์_sauternes เปนเจ้าแห่งงานผลิตไวน์ขาวรสหวานราคาวับวาบใจ (หลายและเกินครึ่งแสน) เปนตำนาน

ตำนานของความเน่า_เน่าอย่างผู้ดี-ปูร์รีตุยส์ นองเบลอะ (pourritune nable) อันว่าไวน์เมรัยใดๆ ในโลกนั้น ขาจะทำมันง่าย ไล่รวมแรงงานกำลังพลดาหน้าเก็บองุ่นพวงกันเรื่อยไปแล้วเอามาบีบก่อนไปบ่ม ทว่าพวกโซนแตร์ นี้ยามจะเก็บองุ่น หาได้เก็บเปนพวงๆ เอาไม่ ตายาย อ้ายอีคนเก็บ เธอเก็บทีละเม็ดทีละผลกันจ้ะ

ด้วยสรรพคุณของไวน์หวานเขตโซนแตร์อันมีรสดื่นปากทว่าดื่มด่ำกำซาบซึ้ง_ราวน้ำผึ้งตรึงเกสรปวงพฤกษาในวรรณะสีทองคำสุกปลั่งอุไรแรนี้ จะต้องหวานจากตัวผลองุ่นที่งอมเน่าแบบผู้ดีมีสภาพคาขั้วอยู่เท่านั้น ไม่มีการแต่งหวานจากน้ำตาลไม่ว่าชนิดใดๆ เหมือนที่อื่น

ความหวานมาตรฐานวัดเปน brix ประดาคนเก็บต้องชำนาญ องุ่นสุกว่าหวานแล้ว องุ่นงอมย่อมหวานกว่า ยิ่งงอมปนเน่าให้ได้ที่ย่อมมีนํ้าตาลหวานหอมเป่งถึงจุดพีค ปลายนิ้วแตะเข้าพลันได้หลุดจากขั้ว อย่างนี้แหละที่ชาวโซนแตร์ต้องการ งานคัดองุ่นเน่าผู้ดีทำกันทีละลูก_วิริยะ อุตสาหะ (ไม่กรรม)

หากนักเลงไวน์ผู้ใด เสพศิลปเมรัยด้วยสายตา ในแก้วโบฮีเมียนกรุงปร้ากคริสตัลเจียรนัยแล้วไซร้ จะพบได้ว่า ขาของไวน์ หรือ น้ำตาไวน์ยามแกว่งแก้วเจียระไนนี้ไซร้ หามีผู้ใดในปฐพีไหลช้าเอื่อยอิ่งดังนางพญาออกลีลาลาศได้เท่าเทียม ไวน์ขาวโซนแตร์เขตนี้

งามแค่ไหน? ก็เอาเปนว่า ภาษาฝรั่งมีศัพท์เรียกเปนการเฉพาะว่า The legs of a great. ก็แล้วกัน 

ปล. น้ำตานั้นมาจากน้ำองุ่นงอมผู้ดีสามสายพันธุ์ เซมิยง, เซวิญง บลง, มุสกาเดล ประสมบ่มเข้าด้วยกัน

เอาแผนที่ดาวเทียมจิสด้า มาส่องดูจะพบว่า อาณาเขตของโซนเเตร์นี้ยังแยกออกอีกเปนหมู่บ้านต่างๆ บ้านโซนแตร์บ้านบาร์ซัค บ้านบอม ฯลฯ ข้างบ้านบาร์ซัคนี้ก็ทำไวน์หวาน บาร์ซัคได้ลือชื่อด้วยกรรมวิธีเน่าแบบผู้ดี เช่นกัน แต่ว่าดังแล้วแยกวง ซึ่งมีเวลาจะหามาบรรยายอีกคราวหนึ่ง

งานหมักดองของโซนแตร์นี้ ควรต้องใช้เวลาให้น้ำอมฤตทองอุไรนี้อยู่กับตัวมันเองอย่างน้อยสัก 7 ขวบปี จึงจะได้ที่สมควรชิมลิ้มความผู้ดี_ปูร์รีตุยส์นองเบลอะ ของเขา (/รึเธอ?)

แต่หากอยากได้รสพิสุทธิ์แบบว่ากำซาบกาลเวลาที่พาให้รสชาติเต็มปากเต็มคำ ควรรอสัก 12 ปี จะถึงจุดไคลแม็กซ์ดื่มกินกับของประหลาดชนิดหนึ่งคือ ตับห่าน_ฟัวกราส์ มันจะคล้องรสกันพาท่านผู้เสพขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นในทันที มีข้อแม้อยู่เพียงว่าต้องเสิร์ฟไวน์ผู้ดีสีอำพันนี้ในอุณหภูมิเย็นเยียบ ระหว่าง 41-46 องศาฟาเรนไฮต์เท่านั้น มิเช่นนั้นแล้ว วิมานสวรรค์อันเห็นรำไรๆ นั้นจะพลันล้มทะลายคลืนทลายหมดท่าอุ๊บ้ะ_เเล้วกัน! 

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 41 หน้า 24 ฉบับที่ 3,674 วันที่ 29 เมษายน - 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2564