ราคาของความยาว : Citroen DS Chapron Presidential Limousine
ประชาชนคนเสียภาษีเขาจะคิดยังไง ถ้าเห็นผู้นำใช้รถหลวงหรูหรายืดยาวพรรค์นี้
ฮิตเลอร์แกอยากจะสร้างอาณาจักรใหม่แถวเยอรมนี ให้ชื่อว่า ไรซ์ที่ 3 เกือบจะสำเร็จก็ฆ่าตัวตายเสียก่อน เสียแรงที่อุตส่าห์กินมังสวิรัติ! ข้างฝ่ายฝรั่งเศสก็มีเหมือนกัน ชั่วแต่ว่ายุคกาลการเมืองกลับไปกลับมา จัดเปนลำดับได้หลายสมัย ในยุคสาธารณรัฐที่ 5 _ French Fifth Republic หลังกึ่งพุทธกาลมานี้ ผู้นำสำคัญพาให้รอด คือ นายพล เดอ โกล : ชาร์ล อองเดร โฌเซฟ มารี, เดอ โกล
ชื่อชั้นของเดอ โกลนั้น ไม่ต้องอะไรมาก ครั้งเชอร์ชิล ร่ำๆ จะแพ้แก่เยอรมันฮิตเลอร์ ยังต้องวางทิฏฐิอังกฤษมาขอหารือยุทธการกับเดอโกลก่อนเลย ชื่อของเขา ทุกวันนี้ ยังตราตรึงอยู่ที่สนามบินนานาชาติกลางกรุงปารีส_ในฐานะรัฐบุรุษ_ชื่อสนามบินว่า ชาร์ล เดอ โกล
ก่อนจะเปนประธานาธิบดีของฝรั่งเศส เดอ โกล เปนผู้นำทางทหารในการสู้รบมายาวนาน เปนมนตรี เปนนายกรัฐมนตรี และ เปนผู้ชำนาญการรบชนิดยานเกราะรถถัง
วันหนึ่งขึ้นเปนปธน. แล้วออกจากทำเนียบ เฌลิเซ่ ได้ไม่นาน ถูกคณะมือสังหารดักยิงระหว่างไปขึ้นเครื่องบิน ทีมสังหารวางแผนดิบดี ถล่ม ปธน. ด้วยกระสุนหลายมิติ ยิงเข้ารถและยางล้อ แต่ทว่า ยอดพาหนะประจำตัวคือเจ้าหน้ากบ Citroen DS ใช้ช่วงล่างพิศดารระบบไฮดรอฟยู_นิวเมติกส์ที่เปนนวตกรรมเฉพาะของซีตรองสร้างความบาลานซ์ วิ่งสามล้อได้มาแต่ไหนแต่ไร พาหนีทั้งที่ยางแตกหลายเส้น ส่งผลให้ เดอโกล พ้นดงมัจจุราชรอดตายหวุดหวิด กระสุนเฉียดหัวไปนิดเดียว
ด้วยความนับถือในเทคโนโลยีซีตรองคิดค้นไว้ดีเช่นนี้ วันหนึ่งด้วยอารมณ์ดี ปธน. เดอ โกล ก็มีคำสั่ง ให้โรงงานซีตรอง ผลิตรถยนต์อัครฐาน อย่างว่า ลิโมซีน มาใช้ประดับบารมีเปนรถรัฐพิธีของสาธารณรัฐที่ 5 สักกะหน่อย งบประมาณก็ให้เบิกเอาจากทำเนียบไม่มีปัญหา แต่มีข้อแม้ว่า อีรถนี่ จะต้องยาวววว ยาวเฟื้อยกว่ารถผู้นำโลกร่วมสมัยในประเทศทุกสถาน
เอ่_หรือคนเรานั้นชะรอยจะคาใจกับอะไรที่สั้น_ถึงพาให้หันไปชอบของยาว 55
เมอร์ซิเออร์ อองรี ชาปรอง เจ้ามือคุมงานผลิตซีตรองในเวลานั้น กุมหัวหมับ เพราะ รถลิงคอน (Lincoln) [-ใช่_อเม’กันออกเสียง ลิง ไม่ลิน -] ของปธน. สหรัฐฯยาวยืดถึง 21 ฟุต 1 นิ้ว เข้าไปแล้ว แต่ก็ลงมือทำโดยใช้ฐานดั้งเดิมจากเจ้ารถหน้ากบในตำนานที่พาลพาให้คนสั่งทำรอดชีวิตขีดเส้นวาดเพิ่มไป 5 นิ้ว แล้วก็ทำให้อ้วนขึ้นกว่าคาดิแลค ของอเมริกัน_เจ้าตำรับความโอ่อ่าอีก 4 นิ้ว
อีทีนี้ทำเนียบ เฌลิเซ่ โดยอีพวกทนายหน้าหอ เฝ้ารอหน้าบ้าน ก็เที่ยวรู้ดี ออกใบคำสั่งผลิตแบบว่ากำหนดสเปกเอาใจนาย อย่างว่าไม่ยอมถามนายเขาซะก่อน เช่น รถนี้ต้องกันกระสุนนะ, ต้องมีกระจกกั้นระหว่างคนขับกับเจ้านายนะ ถ้าจะคุยให้กดอินเตอร์คอมเอา, ต้องมีแอร์เย็นสุดๆ รับมือคลื่นความร้อนปารีสนะ, ต้องวิ่งช้าๆ ได้ให้นายเยี่ยมประชาชน 3-4 ชั่วโมงความร้อนไม่ขึ้นนะ, ขอที่นั่งสำหรับล่าม_jump seat เผื่อให้ทีนึง ด้วยเดี๋ยวไว้รับแขกต่างชาติ, อ่อ โทรศัพท์โทรเลข อย่าลืม แล้วก็ขอ บาร์เครื่องดื่ม กะตู้เย็นเพิ่มหน่อย
ชาปรองยอดศิลปิน ก็คงปรี๊ดแตก 55 ว่านี่คิดจะทำเรือดำน้ำกันรึไง๊_ แล้วเตาอบกับกระทะ จะเอาด้วยมั้ย!
แต่แล้วก็พากเพียรเสกสรรค์ขึ้นมาจนได้ โดยตัดเรื่องกันกระสุนออก เพราะเดอ โกลบอกว่า ถ้าขนาดปธน. ยังต้องนั่งรถกันกระสุนแล้ว ประชาชนจะไปเหลืออะไร?!? อ่อ_ขอให้เอากระจกกั้นระหว่างคนนั่งคนขับออกด้วยเพราะเปนสาธารณรัฐผู้คนเท่าๆ เทียมๆ กันหรอกน่ะ_บร้ะ!
คณะศิลปินอุตส่าห์เลือกสีเทาโลหะสองเฉดทำสีแก่รถแห่งรัฐนี้เปนทูโทน ท่านผู้หญิงเดอ โกล ก็ว่า “น็อง” -ไม่ ต้องสีเขียวสิ
ชาปรองถามว่า ทำไม?_ ทผญ. ว่าปรึกษากับนักนิเทศศาสตร์แล้ว รถสีเขียวยามออกสื่อโทรทัศน์จะขับรัศมีผู้นำดีที่สุด ด้วยความสมองไว ชาปรอง ก็ชี้ไปยอดโดมโลหะแห่งวิหารบาสิลิโก ว่า เขียวที่งามขึ้นกล้องต้องเปนเขียวสนิมโลหะจับทองแดงอย่างนั้น ซึ่งเอาเรามาเจือระยิบโลหะในสีเทาสอง two-tone ไว้แล้ว!
ทผญ. ก็ว่า “ อ่า_หวี” - อ้อ_หรอ.
อันนี้ทำให้ชาปรองรอดตัวไปไม่ต้องแก้งาน มาติดด่านสุดท้ายตรงที่ว่า อีรถยาวเฟื้อยอลังการนี่ จะต้องมีวงเลี้ยวที่แคบพอจะเลี้ยวเข้า ทำเนียบจากประตูงามฝั่งถนน แซง ออนเนอเร่ได้ ในเลี้ยวเดียว ห้ามให้ต้องตีวงถอยกึกๆ กักๆ เสียสวยท่าน ปธน. เดินทาง
อันว่ารถซีตรองนี้เปนรถขับเคลื่อนล้อหน้า traction avant มาแต่ไหนแต่ไร ด้วยเหตุนี้รถมันจะยาวแค่ไหนก็ได้ เพราะไม่ต้องใช้เพลาขับยาวยืดมาหมุนล้อหลังอันเปนแบบธรรมเนียมรถผู้ดีที่ต้องขับเคลื่อนด้วยล้ออันนั้น แต่มันจะต้องแลกด้วยวงเลี้ยวกว้างขวางมหึมา ซึ่งยอดนักออกแบบของเราก็ finally เอาอยู่ ทำคลอดรถยาวววหน้ากบนี้ออกมาจนได้
เดอ โกล ใช้รถนี้ออกงานรัฐพิธีอยู่ได้ไม่นาน ก็เอาเก็บงำไว้ กลับมาใช้รถสั้นรุ่นที่ช่วยให้รอดชีวิตดีกว่าด้วยเหตุผลว่า “ประชาชนคนเสียภาษีเขาจะคิดยังไง ถ้าเห็นผู้นำใช้รถหลวงหรูหรายืดยาวพรรค์นี้” - อ้าว.
ครั้นเดอ โกล ลงจากเก้าอี้แล้ว นายก จอร์จ ปอมปิดูร์ _ผู้ที่เขาจารึกชื่อทำหอศิลป์นั่นหละ_ขึ้นมาเปน ปธน. ต่อ ก็ไม่ยอมเอาเจ้ารถยาวววเฟื้อยของชาปรองออกมาใช้ อ้างว่า เปนผู้นำยุคใหม่ ไม่ขึ้นแก่ขั้วอำนาจเก่า _แม้ว่าเขา (เดอ โกล) จะเคยเปนเจ้านายมาก่อนก็ตาม เอามรดกเขามาใช้กระเดี๋ยวผู้คนได้หาว่าเปนนอมินีแก่เดอ โกลเท่านั้น ว่าแล้วก็ไพล่ไปสั่งผลิตรถของรัฐคันใหม่ออกมาให้มันสั้นลงเพื่อตัวจะได้ใช้เอง 55
ชะตากรรมของรถชาปรอง คันยาวน้ำหนักสองตันเกือบครึ่งนี้ ถูกขายออกไปแก่นักสะสมในราคาไม่กี่หมื่นปอนด์ สำหรับการวิ่งใช้งานมา 4,000 ไมล์ จากต้นทุนสร้างทั้งหมดกว่า เจ็ดแสนปอนด์_ช่างเปนราคาของความยาวแท้เทียว.
นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 40 หน้า 27 ฉบับที่ 3,559 วันที่ 22 - 25 มีนาคม พ.ศ. 2563
