มนต์เสน่ห์ดั้งเดิม ที่เพิ่มเติมความ “ฮิพ”

หลายสิบปีที่ผ่านมา เส้นทางถนน “นางงาม” ของจังหวัดสงขลา ที่ดึงดูดให้ผู้มาเยือนไม่เพียงแต่ต้องมนต์เสน่ห์ของสาวงามเท่านั้น แต่มีเรื่องราวที่น่าจดจำมากมายของผู้ที่เคยมา ไม่ว่าอาหาร ความสวยงามของอาคาร รอยยิ้มของผู้คน และแม้ว่าในวันนี้ เสน่ห์ในวันวานของถนนสาวงามอาจเจือจางไป แต่มนต์ขลังของขนมไทยฝีมือ “คุณยายกิ้มฉิ้น แซ่ภู่” ที่ตั้งอยู่บนถนนสายนี้มาเกือบร้อยปี โดยเฉพาะตำรับ “ขนมทองเอก” ที่ได้รับรางวัลอย่างมากมาย ยังคงความอร่อยและเป็นของฝากที่ผู้มาเยือนสงขลาต้องแวะมาซื้อฝากคนทางบ้าน เพียงแต่วันนี้อยู่ในมือของคนรุ่นใหม่ รุ่นที่สาม ที่มีมุมมองของการพัฒนามรดกของบรรพบุรุษเปลี่ยนไป ตามยุคสมัย แต่ยังคงมนต์ขลังของคุณยายไว้ดังเดิม 

เด็กหนุ่มที่เข้ามารับมรดกร้านขนมแห่งนี้ของคุณยายคือ “สอง” และ “แสน” หลานชายทั้งสองของแม่กิ้มฉิ้น ที่คุณยายเอามาเป็นชื่อร้าน และวันนี้ ดูเหมือนว่า “บ้านขนมไทย สอง-แสน” แห่งนี้จะอยู่ในการบริหารงานของ “สอง” หรือ “รัฐนคร     ปิยะศิริโสฬส” ที่คลุกและปลุกปล้ำร้านแห่งนี้กับคุณแม่ “แดง” มาสิบกว่าปีที่คุณยายจากไป เขาพยายามปรับปรุงมาตลอด ตั้งแต่การทำขนมแบบกวนและเคี่ยวน้ำตาลจากกระทะทองเหลือง มาวันนี้เป็นโรงงานทำขนมที่ทันสมัย กำลังการผลิตมากพอเพียงกับการตลาดที่ขยายตัวของขนม “สอง-แสน” ที่กลายเป็นของฝากประจำจังหวัดสงขลา และไม่ใช่เพียงขนมทองเอกเท่านั้น วันนี้มีสินค้าประเภทอาหารแห้งที่ทำจากวัตถุดิบสดๆ ใหม่ ๆ ในจังหวัดและภาคใต้ เช่น ผงแกงไตปลา ปลากรอบปรุงรส น้ำพริกกุ้งเสียบ ฯลฯ นอกเหนือจาก ขนมทองเอก ขนมผิง ทองม้วน ที่เป็นพระเอกยืนพื้น

ผมถามว่าทำไมต้องขยายไลน์ประเภทสินค้าออกจากขนมหวานเพียงอย่างเดียว “สอง” บอกว่าร้านของเขารับฝากขายสินค้าจากที่อื่น ๆ จำนวนมาก และเขาจดสถิติการขายของสินค้าทุกอย่างในร้านและพบว่า สินค้าประเภทน้ำพริกจะขายดี ดังนั้น จึงคิดว่าจะผลิตเองแต่ต้องสร้างความแตกต่างจากคนอื่นอย่างไร วันนี้เขาจึงทำน้ำพริกต่าง ๆ เช่น แกงไตปลา แต่เขาจะอบจนกรอบเป็นผงโรยข้าวญี่ปุ่น ทำให้ได้รสชาติอีกแบบ ทานอร่อย เคี้ยวได้รสชาติเครื่องแกงครบถ้วน จากนั้นก็จะมีอีกหลายประเภทออกมา แต่ทุกครั้งที่จะออกสินค้าใหม่ที่คิดว่ามีโอกาสตลาดนั้น “สอง” จะถามตัวเองเสมอว่า “แตกต่างจากของคนอื่นอย่างไร”

ขนมทองเอกของ “สอง” อาจจะแตกต่างจากที่อื่นที่เราเคยเห็น โดยจะตั้งเป็นคำเล็กๆพอดีคำแต่ห่อด้วยกระดาษพลาสติกที่เราเคยเห็นเหมือนห่อทอฟฟี่ก็แปลกไปอีกแบบหนึ่ง และขนมหลายอย่างของบ้านขนมหวานแห่งนี้ จะมีรสชาติที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่อื่นผมชอบตรงที่หวานไม่มาก ซึ่งขนมของเขานั้นจะปรุงใหม่เสมอ โดยเฉพาะของสดก็จะวางขายจำนวนไม่มาก เมื่อใกล้จะหมดก็เริ่มผลิตใหม่ เพื่อให้มีความสดใหม่เสมอ

ส่วนการตลาดนั้น เขาเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง จากเมื่อก่อน ลูกค้าส่วนมากจะเป็นคนท้องถิ่น มาซื้อกิน หรือซื้อไปฝากญาติพี่น้องต่างจังหวัด แต่วันนี้ ลุกค้าของเขาส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยว เขาบอกว่านักท่องเที่ยวมาที่ร้านของเขาเพราะชื่อเสียงของคุณยายและคุณแม่ที่สร้างไว้ และที่สำคัญเป็นถนนสายเก่า มีชื่อเสียง ผู้คนต้องมาเที่ยว และทำเลที่ดี แขกไปใครมาต้องผ่านที่นี่ เขาเลยคิดว่าน่าจะมีโอกาสอีกมาก เขาจึงสร้างฝันขึ้นมาต่อเติมจากที่บรรพบุรุษสร้างไว้ โดยฝันของเขานี้จะยังคงเสน่ห์และมนต์ขลังของดั้งเดิม แต่จะเพิ่มเติมคือความเหมาะสมของกาลเวลาและพฤติกรรมผู้บริโภค

               ฝันวันนี้ของแสน คือการทำให้นักท่องเที่ยวที่มาจังหวัดสงขลาต้องมาร้านนี้ จะเรียกว่า จุดเช็คอิน หรือ แลนด์มาร์ค ก็แล้วแต่ เขาหวังเพียงว่าคนจะรู้จักเรื่องราวของเมืองสงขลามากขึ้น รวมถึงเรื่องราวของบรรพบุรุษของเขาที่สร้างตำนานบ้านขนมไทยสองแสนแห่งนี้ วันนี้เขายังเก็บรวบรวมกระทะทองเหลืองและถาด เครื่องมือเก่าที่คุณยายและแม่ของเขาก่อร่างสร้างตัวและตำนานก่อนส่งใส่มือเขา

“สอง” เล่าให้ผมอย่างตื่นเต้นและสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นถึงความฝันของเขาในระหว่างที่เปิดผังพิมพ์เขียวของการออกแบบปรับปรุงร้านใหม่แห่งนี้ ผมเห็นความสวยงาม อัตลักษณ์และความทันสมัยของร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่ตกแต่งอย่างทันสมัย สะอาด ในแบบ ไซนีส-โปรตุกีส นั่งพักผ่อนสบาย ๆ การแบ่งโซนต่าง ๆ ทำให้ผมพอเห็นรูปแบบของธุรกิจที่ชัดเจน เขาต้องการให้คนที่เดินเข้ามาในร้านมีที่พักผ่อนสบาย ๆ ทานกาแฟกับขนมไทยที่เป็นพระเอกของร้านในรูปแบบเมนูต่าง ๆ ขนมฟิวชั่น อาหารปรับให้มีกลิ่นอายของสมัยและผู้คนยุคนี้ รวมทั้งเครื่องดื่มและน้ำผลไม้ที่ประจำถิ่น ฯลฯ  นอกจากนี้ ยังมีมุมที่ให้ผู้มาเยือนเห็นประวัติศาสตร์ของบ้านเกิดของเขา รวมทั้งเส้นทางเดินของบ้านขนมไทยสอง-แสนแห่งนี้ และแน่นอนครับ ร้านขายของฝากที่ในร้านทั้งหมดประมาณร้อยละ 80 เป็นสินค้าผลิตจากโรงงานของเขา   

ผมก็ได้แต่แนะนำเขาว่าวันนี้ หากต้องการให้ร้านของเขาเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็วและกว้างขวางมาก ก็ต้องสร้างจุดเช็คอินในร้านให้มีมุม กิ๊บเก๋หลาย ๆ จุด และอาหารออกแบบ “จ๊าบ” รับรอง “ปัง” แน่ ๆ เพราะพฤติกรรมของคนสมัยนี้ต้อง “ถ่ายก่อนกิน” ครับ

“สอง” เริ่มแอบฝันที่จะต่อยอดจากคุณยายและคุณแม่ทำไว้ให้เขา และวันนี้เขามองว่าถึงเวลาที่เขาต้องออกเดินเพื่อสร้างฝัน ในมือและสมองของเขามีแผนที่วางไว้อย่างดี ที่จะทำให้สงขลามีจุดเช็คอินแห่งใหม่ การตลาดที่เป็นดิจิทัลมากขึ้น และเสน่ห์ของความอร่อยแบบฉบับของ “บ้านขนมไทย สอง-แสน” ยังคงความขลังเช่นเดิม …. ซึ่งตลอดเวลาที่คุยกัน ทั้งน้ำเสียง สายตา และรอยยิ้ม “สอง” มีความสุขที่ได้แบ่งปันความฝันนี้กับผม จนผมอิจฉา …. อิจฉาที่อยากมีความฝันที่แรงกล้าแบบเขาบ้าง    

               ผมมั่นใจว่าเขาทำได้ และคงได้มีโอกาสไปเยือน บ้านขนมไทย สอง-แสน ในรูปแบบที่ “ฮิพ” ตามแบบฉบับดิจิทัลโซเซียลอีกครั้ง