ในเวิ้งป่าของจังหวัดสระแก้วที่เดิมเปนอำเภอแยกมาตั้งตัวเองโดยทอดทิ้งปราจีนบุรีให้เหงาหงอย เวิ้งป่าอย่างว่า country of no where
ยังมีเรือคอนกรีตสองชั้นขนาดยักษ์ลำหนึ่งจอดทอดสมออยู่ใต้ร่มยูคาลิปตัส กัปตันเรือนี้ชื่อ แซ็ค แกล่องนาวารักมาแต่เมืองปิซ่า แขวงเมืองทัสคานี สาธารณรัฐอิตาลี
กัปตันร่างผอมทำกับข้าวฝีมือเก่าสืบตระกูลบิดา แววตาสงบจริงใจ แกผัดเส้นพาสต้าสปาเกตตีกับทูน่าสด ได้รสเข้มคมอร่อยหอมหวน ลาซัญญ่าซ้อนชั้นกับครีมมาสคาโปนเอร็ดลิ้นเคลือบโพรงปาก พิซซ่าของเขา นวดแป้งไว้เอง เขาเพียรทำเตาก่อหนาด้วยว่าอุณหภูมิอบแผ่นแป้งแบบปิซ่าต้องร้อนจัดๆเกินองศาเดือด แป้งแผ่เมื่อเข้าเตาแล้วความร้อนจัดนั้นจะแผดดึงชื้นแป้งออกทิ้งทำให้ผิวนอกกรอบหยุ่นแต่แป้งในเหนียวนุ่ม
หมายเหตุ: สาธุชนพึงอย่าเอาพิซซ่าของปิซ่า ไปเทียบพิซซ่าเนเปิล อย่าเช่นกันจะเอาไปเทียบพิซซ่ากรุงโรม ด้วยแต่ละเมืองละที่ มี “สไตล์” ที่ต่างไป ไม่ชอบใจก็เอาทิ้งซะ เมื่อทราบว่าจะเดินทางเข้าปอยเปตเพื่อทะลุไปเสียมราฐเพื่อยลชมศิลปะรอยยิ้มลึกลับบายนเเห่งพระนครธมมหาศิลาปราสาท อิตาเลียนผู้เข้ากับคนไม่ยาก ก็อปพิซซ่าแบบปิซ่ามาให้โรยหน้าเปบเปอโรนิไส้กรอกแห้งฝานรสจัด และด้วยเปนห่วงลิ้นไทย เพื่อนก็จัดแจงโขยกซอสมะเขือเทศจากขวดมัดยางใส่ถุงแนบลงกล่องมาให้ด้วย นัยว่าเปนเสบียงแก้เหงาปากยามต้องนั่งพาหนะโยกเยกกินเวลาคราต้องเข้าประเทศเพื่อนบ้านถนนหลุมบ่อ
ด้วยหัวใจนักเดินทาง แลความเข้าใจนักเดินทางอย่างดีเช่นนี้นี่เล่า ร้านอิตาเลียนเรือคอนกรีตของเขา ณ สระแก้ว จึงชื่อ “cruise away”
หน้า 27 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 40 ฉบับที่ 3,547 วันที่ 9 - 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563