ก๋วยเตี๋ยวไทย (ภาคกลางบน)

แม่บอกว่าคนกรุงถ้าว่าออกไปไหนๆต่างจังหวัดยามจะกินก๋วยเตี๋ยวบ้านเขา สมควรได้เลือกกินเอาเส้นเล็กข้าวเจ้า ด้วยว่าแต่และบ้านแต่ละเมืองมีโรงทำเส้นก๋วยเตี๋ยวเปนของตนเอง จักได้ลิ้มรสเส้นทำใหม่ทำสด เหนียวนุ่มเปนการเฉพาะตัว มิไยจะไปกินเส้นหมี่อบมาแห้งๆจากพระนครส่งมาขายให้รสเดียวกันทั้งแผ่นดิน

ในขณะที่ป้าซ้อ (แม่ของลูกผู้พี่ มีศักดิ์เปนสะใภ้) ผู้ครองตนมีฐานะชั้นเจ้าสัว สอนลูกๆของท่านซึ่งสามารถรักษาทรัพย์ศฤงคารธนสารสมบัติไว้ได้มั่นคงว่าให้กินก๋วยเตี๋ยวน้ำ_ก๋วยเตี๋ยวน้ำกินอิ่มกว่าก๋วยเตี๋ยวเเห้ง บ่งนิยามความหมายมัธยัสถ์เข้าไว้ไม่เสียหลายและฝึกไว้ให้เสียดายเงิน

มาธุระเมืองสุโขทัยวันนี้ กลิ่นอายเมืองเก่า ทั้งชากังราว สวรรคโลก ศรีสัชนาลัย ท่าหลวง พลุ่งขึ้นมาให้หวลคำนึงถึงก๋วยเตี๋ยวสไตล์เฉพาะในถิ่นภาคกลางตอนบน

เส้นเล็กบางเหนียวของท้องถิ่นลวกสะเด็ดแล้วรองถั่วฝักยาวอ่อนซอยแฉลบแฉลว เคล้าด้วยน้ำมันกระเทียมหมูเจียว ใส่น้ำปรุงเค็มน้ำปลาปลาสร้อยปรุงหวานมันน้ำตาลมะพร้าวเคี่ยว ข้างหมูสันทำหมูแดง หั่นเปนเเว่น หมูต้มไม่ทำแดงใช้ฝาน หนังหมูขูดเผาสะอาดแล้วทำหนังหมูแดงให้หนึกนุ่ม ซอยหนาๆ โป๊ะลงไป เพิ่มกรุบกรอบด้วยกากหมู โรยถั่วดินกับพริกแห้งเม็ดเล็ก คั่วบุบป่น โรยด้วยผักชีฝรั่งผักชีไทยซอยละเอียดหอมชื่น

ร้าน “ลุงแดง” ที่ท่าชัยเวิ้งละแวกถนนร้านทองศรีสัชนาลัย เติมไข่ต้มยางมะตูมลงไปให้ด้วย รสชาติถูกต้องโภชนา มิจำเป็นต้องหาอะไรมาปรุงเพิ่มอีกเลย ทั้งแห้งน้ำ

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 40 หน้า 23 ฉบับที่ 3,621 วันที่ 25 - 28 ตุลาคม พ.ศ. 2563