หน่อไม้ กตัญญู

พูดถึงว่าพวกใจร้อนอดทนรนรอหน่อไม้ชิแคโก้ชำแรกดินตามฤดูมิใคร่ได้ โหยกระหายก็ไปลงกับหน่อไม้อัดกระป๋องแล้วไซร้ประดาปวงโผวเล้งเจ้าพิธีผู้มีรายละเอียดการกินมาก อดทนรอมากกว่านั้น ปวงเขารอเวลาเมืองจีนหิมะตกโปรย จึงส่งเทเล็กซ์โทรเลข สั่งหน่อไม้กตัญญู_ตั่งซู่ จากมณฑลไกล มาให้เถ้าชิ้วยอดฝีมือได้ใช้วิชาครัวดึงรสหวานละมุนออกจากของวิเศษ ปรุงปรนเปนกับข้าวบำเรอปาก

หน่อไม้ตั่งซู่นี้มีตำนานที่มา คราวหนึ่งลูกกตัญญูเฝ้าพยาบาลแม่ป่วย หมอแมะแจ้งว่าอาการเรื้อรังยากจะรักษา หากลมหนาวหิมะกระโชกมาเห็นท่าแม่จะไม่รอด พลางชี้ทางว่าต้องได้หน่อไม้ไผ่แทงยอดมาเข้าเครื่องยาด้วยอำนาจกตัญญุตาคุณ เด็กหนุ่มเดินฝ่าลมหนาวหิมะโปรยเข้าป่า_หาหน่อไม้ _แต่ _มันจะมีที่ไหนเล่าต้นไผ่จะแทงหน่อหน้าหนาว ไอ้หนุ่มคู้เข่าเเหวกกอไผ่เรื้อหิมะอยู่นานแม้ไม่เจอก็ไม่ท้อแท้ จนรุกขเทวดาเห็นใจในความรู้คุณมารดาและปรารถนาจะตอบแทน จึงบันดาลพาให้ไผ่กอผุดหน่อขาวอ้วนชวนได้ขุดไปทำยา

ร้านเก่าแก่อย่าง “ยิ้มยิ้ม” ตรอกเยาวพานิช เยาวราช ถึงเวลาหน้าหน่อไม้กตัญญูมาถึง ขึ้นป้ายกระดาษเขียนลายมือ “หน่อไม้หนาว มาแล้ว” บอกกล่าวคนรู้ค่ากตเวทิตาหอบหิ้วมารดาบิดามาชิมลิ้มรสวิเศษ ผัดตั่งซู่ด้วยแฮมจีนเนื้อหนา ในกระทะเหล็กร้อนไอไฟพลุ่งในขณะที่ “รื่นรส” ฝั่งธน อาจจะผัดด้วยปลาแห้งทิโป้ เอาหอมกรอบกลิ่นทะเล และ “กวงเม้ง” สามย่านผักกับก้านผักกาดดองกรอบซอยละเอียดแต่งหน้าพริกริ้วเอร็ดอร่อยหอมกลิ่นธรรมะฝ่ายกตัญญุตาคุณ

หน้า 27 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 40  ฉบับที่ 3,545 วันที่ 2 - 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563