HAPPY LANDING (จบ)

ต่อจากฉบับที่แล้ว 

มีคุโณปการท่านหนึ่ง เป็น 1 ใน 5 เสือของ “ผู้ก่อตั้ง TG” คือ พล.อ.ท.เพิ่ม ลิมปิสวัสดิ์ นักเรียนทุนกองทัพอากาศไปศึกษาวิชาวิศวกรรมที่ MIT สหรัฐอเมริกา มหาวิทยาลัยเลิศของโลกเชิงวิชาวิศวกรรมศาสตร์ ไม่ธรรมดานะครับที่นักศึกษาจากประเทศไทยจะได้ไปศึกษาที่ MIT เมื่อเกือบ 100 ปีที่แล้ว

สมัยเมื่อ “นักธุรกิจ” ยังไม่เข้าไปยุ่งกับ “การเมือง” การบริหารงานของสายการบินไทยจะอยู่กับ “กองทัพอากาศ” และถึงมี “อำนาจบาตรใหญ่” อย่างไรในรัฐวิสาหกิจ กองทัพมีการเตรียม การคนที่จะเข้าไปเป็นผู้อำนวยการใหญ่ หรือเรียกชื่อตำแหน่งว่า DD ของการบินไทย

นายทหารอากาศผู้ใหญ่ที่เป็น “สุภาพบุรุษ” และมีการเตรียมการมาดีที่จะมาเป็น DD นอกจากต้องเสียสละอนาคตตำแหน่งใหญ่ในกองทัพฟ้าแล้ว ยังต้องไปอบรมวิชาที่จะมาบริหารงานธุรกิจ บริหารงานบุคคล ที่จะไม่เหมือน “งานในกองทัพ” แน่นอน ผู้ใหญ่ที่น่ากล่าวถึงคือ พล.อ.อ.วีระ กิจจาทร สุภาพบุรุษจากอยุธยา ต้องไป TAKE COURSE ที่ NIDA หลาย COURSE เพื่อเตรียมตัวรับตำแหน่งในการบินไทย

กองทัพอากาศต้องคลายมือจาก “การบินไทย” เมื่อกระแสสังคมปฏิเสธ “ทหาร” อีกทั้งนักธุรกิจใหญ่ ครอบครัวมีสกุล ร่วมมือเข้าไป “ฮุบ” โดยนักการเมืองมืออาชีพและสมัครเล่น (แต่ภาพดี) เป็น “ผู้นำ”

“สายการบินแห่งชาติ” จึงเป็น “สายการบินแห่งญาติ” โดยปริยาย ภายใต้ “รัฐบาล” ที่มาจากการเลือกตั้งหรือเผด็จการ (ที่มีพลเรือนเป็นสมองทางเศรษฐกิจ) “การบินไทย” ไม่รอดจากเงื้อมมือของผู้แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน (ส่วนพรรค และส่วนพวก)

ผมเพิ่งกินข้าวกับอดีต CEO ใหญ่ที่นำความสำเร็จให้กับสายการบินแห่งชาติของเขา

ที่มาที่ไปของเขาต่างจาก DD ของเราโดยสิ้นเชิง

เขาใช้เวลาไต่เต้าจากตำแหน่งเล็กๆ กว่า 30 ปี เรียนรู้งานหลายหน่วยงาน ในประเทศ นอกประเทศ ฯลฯ รู้งานจริงได้ใจพนักงานเพราะเข้าถึง ฯลฯ

มีการตัดสินใจที่ค่อนข้างอิสระ ไม่ต้องไปซื้อเครื่องบินเพื่อให้ COMMISSION กับ “ผู้อยู่เบื้องหลัง” เขาอวดผมว่า ภูมิใจมาก ที่ไม่ได้ซื้อ AIRBUS A380 (ฮา)

ข้อคิดที่ฝากไว้ก่อนลาคือ สายการบินแห่งชาติเป็นความภาคภูมิใจของประเทศ เป็นหน้าเป็นตา

เป็นหน่วยงานสำคัญของชาติในการสร้างงาน

เป็นหน่วยงานสำคัญในการอุดหนุนธุรกิจการโฆษณาของประเทศเราเอง

เออ แต่ทั้งสิ้นก็ต้องบริหารให้ได้ “กำไร” นะครับ 

คอลัมน์ หน้า 31 หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ | ฉบับ 3458 ระหว่างวันที่ 4-6 เมษายน 2562