จากเลนส์สู่เรื่องราว บันทึกประวัติศาสตร์ของแผ่นดิน ตอนจบ

เวลาเปลี่ยนเวียนผ่านมานานแล้ว แต่มิแผ่วความรักภักดีถวาย
บันทึกภาพผ่านเลนส์มิเว้นวาย ด้วยมุ่งหมายในปณิธานงานแผ่นดิน
คืออาสาอาศัยใจอาสา สะพายกล้องคล้องคอมาอาสาสิ้น
บันทึกภาพเบื้องหลังทุกชีวิน ที่ทำงานเพื่อภูบดินทร์องค์ภูมิพล

คำประพันธ์ซึ่งกลั่นจากความรู้สึก ของคุณครูสุรกานต์ ดะห์ลัน ครู ผู้ไม่หยุดตนเองไว้เพียงแค่การสอนในห้องเรียน แต่พานักเรียนผู้ร่วมอุดมการณ์สานต่อพระราชปณิธานในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ในการใช้ “ภาพ” และความสามารถให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่สังคม

การผลิตเยาวชนคุณภาพเพื่อตอบแทนสังคมผ่านการตั้งชมรมเด็กหลังเลนส์ โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ เรียนรู้ผ่านการสอนทางทฤษฎีพร้อมกับการปฏิบัติในสนามจริง เหตุการณ์จริง เก็บวินาทีของประวัติศาสตร์บันทึกเป็นเรื่องราวของแผ่นดินสู่ชนรุ่นหลัง ตลอดระยะเวลา 11 ปีที่ผ่านมา ชมรมเด็กหลังเลนส์ โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์ จึงมีโอกาสบันทึกภาพงานสำคัญของประเทศมานับไม่ถ้วน

การเป็นสื่อมวลชนที่เห็นการทำงานอย่างจริงจังของเยาวชนตัวเล็กๆ ที่ยังต้องเรียน ต้องสอบ ต้องทำการบ้าน ทุ่มเทและเสียสละเวลามาเพื่อบันทึกภาพในทุกกำหนดการที่กรมศิลปากรกำหนด เด็กๆ เหล่านี้ไม่เพียงเป็นกลุ่มแรกๆ ที่มาถึงและยังเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เก็บภาพทุกองค์ประกอบในพระราชพิธีที่เกิดขึ้นจนหมดเวลา จนกลายเป็นเหมือนฟันเฟืองแห่งพลังใจเล็กๆ ที่เราตั้งตาคอยทุกครั้งว่าวันนี้น้องๆ คนไหนจะมาบ้าง เกิดเป็นความผูกพันที่มากกว่าคนทำงานในพื้นที่เพื่อเก็บภาพและข้อมูลให้ได้มากที่สุด เป็นเหมือนพี่-น้อง ที่คอยสอดส่องดูแลกัน ชี้แนะแนวทางจนเกิดเป็นความร่วมมือรังสรรค์งานเขียนที่ถ่ายทอดจากหัวใจของน้องๆ เยาวชนใน 12 ตอนที่ผ่านมา

ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่เซ็กชันสุขสัปดาห์ได้นำภาพจากฝีมือน้องๆ แต่ละคนที่จับจังหวะเหตุการณ์ที่ตนเองผูกพันมาคือการนำมุมเล็กๆ จากเด็กคนหนึ่งมาสู่สายตาของผู้อ่าน แต่โดยแท้จริงแล้วงานของเยาวชนกลุ่มนี้ที่เริ่มต้นจากการเป็นชมรมในโรงเรียน ได้ผ่านบทพิสูจน์ของสภาพแวดล้อมและสถานการณ์หลากหลายรูป หลอมรวมเยาวชนนักถ่ายภาพที่มีจิตอาสาแบบเดียวกันเกิดเป็น “เครือข่ายช่างภาพเยาวชนจิตอาสา กรมศิลปากร 7 โรงเรียนเครือข่าย” มากกว่า 382 วัน แห่งความจงรักภักดี ตั้งแต่วันที่ 13 ตุลาคม 2559-29 ตุลาคม 2560 ที่งานเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ของเยาวชนกลุ่มนี้ได้เริ่มต้นขึ้น และยังคงเดินหน้าต่อไปจนหมุดตัวสุดท้ายของพระเมรุมาศ ทิพยสถานกลางพระนคร ถูกถอนออกไป คงจะไม่มีช่างภาพในประเทศไทยคนใดอีกแล้วที่จะเก็บภาพความทรงจำได้ครบหมดจดตลอดช่วงเวลาที่ความทุกข์ของแผ่นดินปักนิ่งในหัวใจของคนไทยทุกคน ในฐานะสื่อมวลชนจึงขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้เยาวชนต้นแบบ 20 กว่าชีวิตนี้ เป็นพลังที่ยั่งยืนสานต่อพระราชปณิธานของพ่อหลวงสืบไป